نام و نام خانوادگی پشتیبان: الهه رنجبر
مقطع پشتیبانی: کنکوری
رشته ی پشتیبانی: تجربی
نام شهر و استان: شیراز، فارس
عیار کانونی پشتیبانی: 3 سال پشتیبان کانون + (در زمان دانش آموزی ایشان: 1 سال کانونی)
رشته و دانشگاه تحصیل: مهندسی پزشکی دانشگاه شیراز
میزان پیشرفت درسی دانش آموزان در آزمون 21 آذر نسبت به 4 و 11 مهر: % 70 پیشرفت درسی
نام مدیرگروه: هانی برمکی
مصاحبه گر: رؤیا کریمیان
قبل از هر چیز، به نظر شما با توجه به این که سال گذشته پشتیبانی گروه های پایه ی دهم و یازدهم را داشته اید، پشتیبانی در گروه پایه با گروه کنکوری چه تفاوت هایی دارد ؟
از نظر من تفاوت های زیادی دارد. با توجه به مواردی که خودم تجربه کردم، دانش آموزان کنکوری معمولا این احساس را دارند که تجربه ی آنها کافی است و خودشان می دانند که باید چه کاری طی سال کنکورشان انجام دهند. البته فارغ التحصیل ها چون یک بار تجربه کرده اند و ممکن است ضربه خورده باشند، بیشتر سعی می کنند به نکات پشتیبان انعطاف و توجه نشان دهند. آنها می دانند کنکور قبلی خود را شاید از دست داده باشند و مثلا سال گذشته به خاطر تعدد کلاس، فرصتی برای مرور مطالب درسی کلاس هایشان نداشتند. در صورتی که در پایه های دهم و یازدهم انعطاف پذیری بیشتر است و نیاز به راهنمایی و مشاوره در آنها به مقدار بیشتری دیده می شود و هنوز شاید به صورت کامل در تب و تاب کنکور و تست زنی و ... قرار نگرفته باشند. پس یک پشتیبان کنکوری باید ویژگی های منحصر به فردی داشته باشد تا بتواند این ارتباط موثر را با دانش آموزانش برقرار و در ادامه حفظ کند.
شما به عنوان پشتیبان کنکوری، چگونه این سختی بیشتر کار را مدیریت کردید؟ فکر می کنید نقطه قوت کار شما تا به الان چه بوده است؟
من از طریق ارتباط دوستانه با دانش آموزانم کار پشتیبانی را جلو می برم. ارتباط برقرار کردن را دوست دارم و در صحبت کردن متوجه می شوم که کدام دانش آموز می خواهد با من ارتباط بگیرد و کدام نه. آن دانش آموزی که نمی خواهد ارتباط بگیرد را دوستانه تر وارد صحبت می شوم. در مورد این دانش آموزان اصلا دلم نمی خواهد تماسم کوتاه باشد و لااقل 10 دقیقه با این دسته از دانش آموزان صحبت می کنم و در پایان تماس از آنها می خواهم هر سوالی برایشان پیش آمد با من تماس بگیرند یا برای آنها به صورت ویس باز هم توضیحاتی را ارسال می کنم. چون از نظر خودم حرف زدن بهتر از پیام گذاشتن است. به آنها می گویم من هم خودم چنین شرایطی را تجربه کرده ام و شاید نهایتا 5 6 سال از آنها بزرگتر باشم، می دانم که از بعد روانی به دانش آموزان کنکوری فشار بیشتری وارد می شود. برای همین درکشان می کنم و نگرانی هایشان برای من قابل تامل است( دقیقا مثل همان سالی که برای اولین بار پایه ی ششم شروع شد و من بعد از پایه ی پنجم باید پایه ی ششم را در دبستان ادامه می دادم و خیلی استرس داشتم). بهتر است پشتیبان ها یک روند مشخص را از ابتدای سال به دانش آموزان اعلام کنند و تا آخر سال همان را جلو ببرند که خیلی به سلامت روان آنها در این کمک های پیوسته به دانش آموز کمک می کند.
مهم ترین کاری که شما برای دانش آموزانتان انجام می دهید چیست؟چگونه این کارها منجر به پیشرفت درسی دانش آموزان شما می شود؟
تا به الان دلسوزانه مشاوره داده ام، فارغ از هر نوع اجباری. حتی برای پیشنهاد کتاب هم با توضیح و ارائه ی دلیل و منطق برای خرید آن پیشنهاد داده ام. وقتی دانش آموز بداند که اجبار و اذیتی در کار نیست، حرف های من را با دقت گوش می دهد. از طرف دیگر همیشه کارنامه ی 2 آزمون آخر دانش آموزانم را بررسی می کنم و پیشرفت های کوچک آنها را از هر نوعی می بینم (100 یا 200 نمره ترازی یا بیشتر، در 1 یا 2 یا بیشتر از تعداد درس و ...) و به آنها نشان می دهم و در مورد این پیشرفت ها با آنها گفتگو می کنم. به این اعتقاد دارم که برای دانش آموز سنگ بزرگ نشانه ی نزدن است. بنابراین برای آنها هدف گذاری های کوچک تعریف می کنم. از ابتدای سال با دانش آموز ضعیف تراز 4000ای کار می کنم تا بتوانم در پایان سال لااقل او را به تراز 6000 برسانم. این نکته خیلی مهم است که از دل گفتگو کردن با دانش آموز، مشکلات او بیرون می آید. بنابراین با گفتگو، چالش ها را مشخص و به دنبال آن چند راهکار به دانش آموز ارائه می دهم. به عنوان مثال برای تحلیل آزمون هم روش های متفاوتی را به دانش آموزان ارائه می دهم که ممکن است هر کدام به نوع یادگیری خود یکی از این روش ها را به صورت کاربردی تر مورد استفاده قرار دهند.
چالش بیشتر دانش آموزان تحت پوشش شما در چه درسی است؟ و چه راه کاری برای رفع این چالش به آنها پیشنهاد می کنید؟
بیشترین چالش در درس زیست شناسی است. آن هم در خصوص سوالات موردی ( چه تعداد صحیح و چه تعداد غلط؟). بیشتر دانش آموزانم در این درس پیشرفت خوبی در ادامه مسیر داشتند چه در مدرسه و چه در تراز این درس. دانش آموزان من آزمون های سخت را خیلی خوب انجام می دهند. چون در این صورت با چالش های سخت تری مواجه می شوند. سعی کردم گروه یک دستی را ایجاد کنم و در حال حاضر اکثر دانش آموزان من تراز 5500 به بالا دارند و واقعا برای یک دست شدن این گروه خیلی تلاش کرده ام که از تراز 4000 تابستان به 5500 در این بازه ی زمانی برسند. در این راستا، تحلیل کارنامه ی پروژه ای هم خیلی به من کمک کرد. این که بتوانم به دانش آموزم آموزش دهم که بهترین آزمون در این کارنامه چه ویژگی ای داشته و این که اگر آزمون های مبحثی را خوب انجام داده است به آزمون های جمع بندی که خیلی مهم هستند هم توجه کند. سعی می کنم لااقل به صورت فصلی برای دانش آموزان در کنار تماس های مستمر و مداوم، جلسات حضوری برگزار کنم و برای فصل بعدی آنها با کمک خودشان هدف گذاری کنم.
به عنوان یک پشتیبان موفق در مقوله ی پیشرفت درسی دانش آموزانتان، مهم ترین عامل پیشرفت دانش آموز در آزمون های کانون را چه می دانید؟ کمی توضیح دهید.
تحلیل آزمون مهم ترین، مهم ترین و باز هم مهم ترین عامل پیشرفت دانش آموزان است. این که دانش آموز بداند اگر حتی سوالی را درست جواب داده به چه علت بوده و اگر سوالی را اشتباه جواب داده به چه علت بوده، فوق العاده مهم است.(خصوصا در درس زیست شناسی). من حتی خودم سال اول کنکورم این کار را انحام نمی دادم و لطمه خوردم. بنابراین به دانش آموزم تاکید فراوان می کنم. همچنین اکثریت دانش آموزانم آزمون مشابه پارسال را انجام می دهند که این آیتم هم به آمادگی و در ادامه پیشرفت آنها در آزمون های اصلی کانون کمک می کند.
دغدغه ی شما به عنوان یک پشتیبان در مورد پیشرفت درسی دانش آموزانتان چه بوده است؟ چگونه بر آن غلبه کردید؟
من نمی توانم انتظار داشته باشم همیشه دانش آموزانم در پیشرفت سیر صعودی داشته باشند. ممکن است مشکلات خانوادگی، درسی، فکر و .... آنها را اذیت کند. اما چون دانش آموزان خود را می شناسم، از آنها علت سنجی می کنم که چالششان کجاست؟ و مثلا در خصوص امتحانات تشریحی آنها در مدرسه و نگرانی شان، به آنها می گویم تشریحی و تستی در یک راستا هستند و با خواندن تشریحی به صورت درست %50 را دانش آموز می تواند جواب بدهد و برای %50 بعدی کافی است به صورت تستی هم مطالعه داشته باشد. برای همین علت ها را جویا می شوم و به آنها راه کار می دهم که ساعت مطالعه ی خود را برای بخش تستی و تشریحی در برنامه ی خود تقسیم بندی کنند. به عنوان مثال برای این که خیالشان راحت باشد از بعضی از آنها می خواهم یک بازه ی کامل صبح تا ظهر را تشریحی بخوانند (به خاطر60 % کنکور) و مثلا برای بعد از ظهر بین 0.5 تا 1 ساعت به تست زنی بپردازند. به آنها برنامه ریزی بین 2 آزمون را یاد می دهم که بتوانند به نتیجه ی درستی برسند.
شما چقدر به موضوعات جدید در کانون و اطلاع رسانی همه جانبه ی آنها به دانش آموزان اهمیت می دهید؟
من %100 برنامه های جدید را پیاده می کنم. سعی می کنم همیشه در جلسات روز جمعه ی آقای قلم چی و توضیح مقالات مشاوره ای ایشان شرکت کنم و از همان ابتدای هفته مطالب را به درستی یاد بگیرم و انتقال بدهم. در حقیقت وظیفه ی من به عنوان یک پشتیبان این است که همه ی موضوعات را کامل به دست دانش آموز برسانم که هم به ازای هزینه های پرداخت شده خدمات داده شود و هم دانش آموز پیشرفت درسی داشته باشد. بنابراین حتی اگر 1 نفر بخواهد استفاده کند، انواع آموزه های کانون از جمله سکوهای مقایسه ای، آزمون های هدف گذاری، مشابه پارسال، دفترچه های درسنامه ی هر آزمون و ... را کامل توضیح می دهم و سعی می کنم همیشه اطلاعات خودم را در خصوص تمام موارد به روز کنم.
نظر شما راجع به منابع کانون و مهندسی منابع دانش آموزان کنکوری چیست؟طبقه بندی دانش آموزان را برای استفاده از کتاب های کانون به چه شکل انجام می دهید؟
قطعا تعداد کتاب های کانون در گروه کنکوری زیاد و اقناع کردن دانش آموزان برای استفاده از آنها کار بسیار مهم و سختی است. معمولا برای ترازهای بین 4000 تا 5000 و تا 5500 کتاب های اول و بعد آبی را پیشنهاد می کنم که سریع تر بتوانند یاد بگیرند چگونه تست بزنند و به تمامی دانش آموزان متوسط رو به بالای گروهم کتاب سه سطحی را پیشنهاد می کنم که به شدت باعث افزایش تراز در کارنامه ها می شود. چون سوالات کتاب سه سطحی دانش آموز را به چالش می کشد، بنابراین حتما به دانش آموزان پیشنهاد می دهم در این چالش و رفع آن سهیم باشند. برای دوران جمع بندی هم استفاده از کتاب های جمع بندی پایه و دوازدهم بسیار کارساز است که حتما در برنامه ی مشاوره ای خود به دانش آموزان در خصوص منابع قرار خواهم داد.
دوران جمع بندی را چگونه می بینید؟ برای استفاده موثر از این دوران چه پیشنهاداتی به دانش آموزان خود می دهید؟
در حال حاضر در بازه ای هستیم که می توانیم جمع بندی ای روی امتحانات داشته باشیم و دانش آموز لااقل %70 خیال خودش را راحت کند. اما پیاده سازی این جمع بندی در برنامه کار سختی است. سعی بر این است که در این بازه دانش آموز هم به بخش تشریحی برسد و هم جمع بندی تستی اش را هم داشته باشد. چون در نهایت یک سری بخش های تستی و تشریحی با هم هم پوشانی خواهند داشت. حتی اگر درصد پایین بیاید مهم این است که دانش آموز می داند که قسمت های هم پوشانی شده را خوب جمع بندی کرده است. همیشه به دانش آموزان خود می گویم تفاوت رتبه 1 و 1000 در مدیریت بهتر آزمون و توجه به جمع بندی کردن کامل است. بنابراین باید قدر دوران جمع بندی را دانست: هم برای مطالعه ی بخش تستی و هم بخش تشریحی. در این راستا حتما کتاب های جمع بندی پایه و دوازدهم را به عنوان مهم ترین منبع این دوران، به دانش آموزانم توصیه می کنم و آزمون های جمع بندی موجود در آن را در برنامه ی آنها قرار می دهم.
در تماس های خود با گروه تحت پوششتان بیشتر با اولیا صحبت می کنید یا دانش آموزان؟ نقش اولیا را به چه شکل می بینید؟
من سه گروه تماسی دارم: تماس با دانش آموز، تماس با اولیا، تماس توامان هم با دانش آموز و هم با اولیا. در بیشتر مواقع اولیا از من می خواهند در خصوص چالش های فرزندانشان با دانش آموزان در تماس صحبت کنم. جالب این است که مشکلات و چالش های قبلی مثل استفاده از گوشی و ... جای خود را به چالش های جدید تری داده است. عده ای از اولیا می گویند امتحانات تشریحی و موفقیت در مدرسه مهم است. عده ای دیگر چالش را عدم نتیجه گیری مناسب در آزمون های تستی می دانند. این که نمره در مدرسه 20 است، اما نمی توانند نمره 20 در مدرسه را به درصدهای بالا در آزمون تبدیل کنند. من به آنها تقسیم بندی تستی ( آموزشی، سنجشی و ...) را آموزش می دهم، تعادل مطالعاتی بین تمام درس ها برای تستی و تشریحی را یادآوری می کنم و شبیه سازی حتی آزمون های کانون را هم برای درس های مختلف در کنار هم تشریح می کنم. با اکثریت اولیا در ارتباط هستم و اتفاقا برای دانش آموزانی که مشاور دارند، هم با دانش آموز و هم با اولیا در ارتباط هستم و آنها را هم به هیچ وجه رها نمی کنم.
برای نتیجه گیری بهتر دانش آموزانتان در نیم سال اول چه برنامه ای دارید؟ هدف گذاری شما برای نیم سال دوم چیست؟
این که تمرکز کامل روی کتاب درسی داشته باشند و مطمئنم هرچقدر کتاب درسی را با دقت تر بخوانند بهتر نتیجه می گیرند. برای موفقیت در امتحانات مدرسه از کتاب های پر تکرار و نمونه سوالات مستمر و نیم سال سایت کانون استفاده کنند و برای موفقیت در آزمون های کانون دست به نقدترین راه کار این است که در آزمون های مشابه پارسال شرکت داشته باشند. چون هرچقدر سوالات بیشتری ببینند و تحلیل کنند به نتیجه ی بهتری می رسند.
برای نیم سال دوم برنامه ی تحلیل کارنامه ی 5 نوع درس دانش آموزان و همچنین تکمیل تابلوی نوروزی آنها را دارم. البته هر دانش آموز استراتژی های متفاوتی دارد و ممکن است عده ای روی تبدیل نقاط قوت به نقاط قوت پایدار خود کار کنند و عده ای دیگر روی رفع نقاط ضعف خود. دست دانش آموز را باز می گذارم که روی کدام قسمت هدف گذاری کند و در صدد رفع آن برآید.
باید بدانیم در نیم سال دوم و همچنین دوران طلایی نوروز چه چیزی بخوانیم و چه قدر بخوانیم؟ مثلا شاید نیازی نباشد گه همان قدر که لازم است دانش آموزی زیست شناسی بخواند، به همان اندازه شیمی بخواند. بنابراین در این دوران از اتلاف زمان جلوگیری می کنیم و به صورت هدف مند به سراغ بخش های مهم تر می رویم. حتی می توانیم برای امتحانات تشریحی و نهایی مدرسه هم وقت بگذاریم و برنامه ریزی داشته باشیم.
چقدر شخصا به برنامه ریزی خودتان برای انجام کارهای روزانه اهمیت می دهید؟ چقدر این برنامه ریزی و اهمیت داشتن آن را به دانش آموزان خود تا به الان انتقال داده اید؟ آیا غیر از پشتیبانی در کانون، قدرت ارتباط گیری شما با سایر افراد هم خوب است؟
شاید تعجب کنید که من هنوز از دفتر برنامه ریزی کانون استفاده می کنم. خصوصا از بخش برنامه ریزی هفتگی دفتر برنامه ریزی کانون و حتی نقاط ضعف و قوت در این دفتر بسیار کمک می گیرم. اکثریت دانش آموازانم دفتر برنامه ریزی دارند و من روزهای جمعه آنها را بررسی می کنم و متناسب با دختر یا پسر بودن آنها با category مناسب روی دفترهای آنها برچسب می زنم. حتی برای گذاشتن کامنت در این دفتر از خودکارهای رنگی استفاده می کنم و در بخش نقاط ضعف و قوت سعیم بر این است که حتما یا راه کار بدهم یا با آنها ابراز هم دردی کنم. چون خودم در شرایط آنها بوده ام و اگر مشکلی داشته باشند به آنها می گویم که یکی قبل از تو این مشکل را دیده است. پس بهتر است جا نزنی و ادامه دهی و مشکل را حل کنی.
من در کنار کار کانون، ناظر کیفی (مسئول فنی) یک شرکت تجهیزات پزشکی هم هستم و در حقیقت هنر ارتباط برقرار کردن را بلد هستم. با طیف مختلفی از انسان ها سر و کار دارم که باید با شیوه ی مشخص مربوط به خودشان با آنها صحبت کنم تا هرکس متوجه توضیحات من بشود و بداند باید چه کاری انجام بدهد. من در کار پشتیبانی هم همین را انتقال می دهم که با تعداد مشخص دانش آموز با ادبیات خاص، چالش های خاص و صحبت های خاص سر و کار دارم و باید بدانم به هر کسی چه پیشنهادی بدهم و این که نمی توانم یک نسخه ی مشخص را برای همه بپیچم.
مهم ترین اصل را در کانون چه می دانید؟ کمی توضیح دهید.
آزمون، استمرار آزمون و حضوری آزمون دادن. چون گروه تحت پوشش من دانش آموزان کنکوری است، باید دانش آموزانم شرایط کنکور را تجربه کنند. یعنی به تعداد آزمون های کانون، کنکور را تجربه کنند به جای یک بار تجربه ی کنکور اصلی. به عنوان مثال وقتی هر آزمون یک راهنما باشد، یعنی 23 یا 26 راهنما یا معلم داشته باشی، بدون توجه به تراز و بدون استرس، تجربه می کنی و می فهمی که شاید %70 از آزمون مربوط به دانسته های ذهنی است و 30% بقیه مربوط به مدیریت آزمون و مدیریت آن لحظه است. بالای %90 دانش آموزان من در آزمون ها به صورت حضوری شرکت می کنند و حتی آنلاین ها هم در پردازش اول آزمون خود را ثبت می کنند و این اهمیت انجام آزمون ها به صورت حضوری را برای من نشان می دهد.
از آزمون 21 آذر بگویید. هم حضور آزمون و هم پیشرفت درسی دانش آموزانتان نسبت به آزمون های 4 و 11 مهر؟چه برنامه ریزی ای کردید و به چه نتیجه ای رسیدید؟
من چون از دوران تابستان دانش آموز داشتم، بنابراین می توانستم مقایسه ی سکوها را هم بین تعدادی از دانش آموزانم انجام بدهم. در آزمون 21 آذر از 44 نفر تحت پوشش گروه من 33 نفر در آزمون شرکت کردند که %75 درصد را شامل می شود و %70 دانش آموزانم نسبت به سکوی مقایسه ای مشابه با آزمون 4 و 11 مهر، پیشرفت درسی لااقل در 1 درس داشتند. در طرح تماس خود به دانش آموزان چندین بار تاکید کردم که چون موضوع سکوهای مقایسه ای به خوبی می تواند به دلیل پیشرفت دانش آموز به او انگیزه بدهد و حتی اگر افت داشته باشد زنگ خطری برای او باشد، بنابراین وقت آن است که ترازهای سکوی مقایسه ای خود را ببیند، بسنجد و در هر مبحث و پایه مشکلاتش را پیدا کند و برای دوران های بعدی خود مثل نیم سال دوم و نوروز و همچنین سکوهای مقایسه ای بعدی، برنامه ریزی بهتری داشته باشد.
به عنوان یک پشتیبان متعهد و دلسوز در مجموعه ی کانون فرهنگی آموزش (قلم چی) در شهر شیراز، به دانش آموزان کنکوری در سطح کشور چه توصیه ای دارید؟
واقعا از صمیم قلب می دانم که چه شرایط سختی را از لحاظ روحی روانی پشت سر می گذارند. چه دانش آموزان کنکوری و چه فارغ التحصیل ها ( آنها هم از طرف خودشان و هم خانواده تحت فشارند). اما باید به جلو برویم و بجنگیم. فقط و فقط از آنها می خواهم که کم نیاورند و ادامه بدهند. شاید سن من کم باشد، اما مثل فرزند آینده ی خودم به تک تک آنها نگاه می کنم و برای همه ی آنها آرزوی موفقیت دارم.