نام و نام خانوادگی پشتیبان: حدیث طهماسبی
مقطع پشتیبانی: کنکوری
رشته ی پشتیبانی: تجربی
نام شهر و استان: شیراز، فارس
عیار کانونی پشتیبانی: 3 سال پشتیبان کانون + (در زمان دانش آموزی ایشان: 3 سال کانونی)
رشته و دانشگاه تحصیل: دانشجوی ترم 3 کارشناسی ارشد روان شناسی بالینی دانشگاه شیراز
میزان پیشرفت درسی دانش آموزان در آزمون 21 آذر نسبت به 4 و 11 مهر: % 60 پیشرفت درسی
نام مدیرگروه: هانی برمکی
مصاحبه گر: هانی برمکی
با توجه به تجربهی شما در پشتیبانی گروههای پایه و کنکوری، مهمترین تفاوت این دو نوع پشتیبانی را در چه میدانید و کدامیک نیازمند ظرافت بیشتری است؟
پشتیبانی در پایه دوازدهم به مراتب جدیتر و حساستر است؛ چرا که دانشآموزان در این مقطع بهطور مستقیم با نتیجهی کنکور و آیندهی تحصیلی خود مواجهاند و هر تصمیم آموزشی میتواند اثر تعیینکنندهای داشته باشد. در مقابل، در پایه یازدهم معمولاً دانشآموزان هنوز به اهمیت آزمون و تستزنی بهصورت عمیق پی نبردهاند و بیش از هر چیز نیازمند فرهنگسازی، هدایت و ایجاد نگرش درست نسبت به آزمون هستند. در گروههای پایه، با تعیین تکلیفهای مشخص و پیگیری اجرای آنها تلاش میکردم هم دانشآموز را به اهمیت آزمون آگاه کنم و هم خودم به شناخت دقیقتری از نقاط ضعف و قوت او برسم. این مرحله، زیربنای پشتیبانی اصولی در سالهای بعد است و به صبوری و ظرافت بیشتری نیاز دارد.
بهعنوان پشتیبان برتر، مهمترین تصمیم اجرایی شما که بیشترین تأثیر را در پیشرفت دانشآموزانتان داشته چه بوده است؟
مهمترین تصمیم اجرایی من، برگزاری جلسات ابتدایی «شناخت و اتمام حجت» با دانشآموزان بود. در این جلسات تلاش میکردم روحیات فردی، توانمندیها، نقاط ضعف و نگاه هر دانشآموز به مسیر کنکور را بهطور دقیق بررسی کنم. در ادامه، آموزش برنامهی راهبردی و ایجاد نظم در برنامهریزی بهشکل جدی دنبال میشد. با این حال، مهمترین ابزار در مسیر پیشرفت دانشآموزان من، تحلیل آزمون بود؛ تحلیلی که صرفاً به عدد و درصد محدود نمیشد و فرآیند مطالعه و نوع اشتباهات را هدف قرار میداد.
معیار شما برای سنجش «پیشرفت تحصیلی» دانشآموزان پس از هر آزمون چیست و چگونه آن را ارزیابی میکنید؟
در ارزیابی پیشرفت، تمرکز اصلی من بر مقایسهی درصدها در آزمونهای متوالی است. پیشرفت و پسرفت را در کنار یکدیگر بررسی میکنم، اما در گفتوگو با دانشآموز، تأکید بیشتری بر پیشرفتها دارم تا انگیزه و اعتمادبهنفس او حفظ شود. پسرفتها نیز نادیده گرفته نمیشوند، اما در قالب تحلیل منطقی و اصلاح مسیر مطرح میشوند، نه بهعنوان عامل فشار یا سرزنش.
مهمترین کاری که شما به طور مستمر برای دانشآموزانتان انجام میدهید چیست و این کار چگونه منجر به پیشرفت درسی آنها میشود؟
یکی از اصلیترین تأکیدهای من، حضور مستمر دانشآموزان در آزمونهای حضوری است. هرچند شبیهسازی جو آزمون در خانه امکانپذیر است، اما هیچ فضایی جایگزین تجربهی واقعی جلسهی آزمون نمیشود. حضور مداوم در آزمون، دانشآموز را با مدیریت زمان، تمرکز در شرایط واقعی و فضای رقابتی آشنا میکند و همین عادت تدریجی، زمینهساز پیشرفت پایدار در نتایج میشود.
رایجترین چالش مشترک دانشآموزان تحت پوشش شما چیست و چه راهکارهایی برای مدیریت آن بهکار میبرید؟
یکی از چالشهای رایج، پایین بودن سرعت عمل دانشآموزان و نرسیدن به برنامهی مطالعاتی است. برای مدیریت این موضوع، بهجای فشار کلی، روی هدفگذاری محدود و متمرکز برای چند درس مشخص کار میکنم تا دانشآموز بتواند موفقیتهای کوچک اما مستمر را تجربه کند.
شاخصترین پیشرفت یکی از دانشآموزان شما چه بوده و نقش پشتیبانی شما در آن چگونه تعریف میشود؟
یکی از شاخصترین موارد، پیشرفت تراز حدود 1500 واحدی یک دانشآموز بود. در این مسیر، با مدیریت بهتر زمان، خالی کردن تایمهای مطالعاتی مؤثر و جلوگیری از اتلاف وقت، شرایطی فراهم شد که دانشآموز بتواند از ظرفیت واقعی خود استفاده کند.
به نظر شما مهمترین عامل موفقیت دانشآموزان در آزمونهای کانون چیست؟
به نظر من، مهمترین عامل موفقیت دانشآموزان در آزمونهای کانون، حفظ تعادل و استمرار در مطالعه است. بسیاری از دانشآموزان در مقاطعی با هیجان بالا شروع میکنند، اما به دلیل نداشتن تعادل، دچار افت میشوند. استمرار یعنی دانشآموز بتواند حتی در روزهای کمانرژی نیز مطالعهای حداقلی اما منظم داشته باشد. دانشآموزی که مطالعهی متعادل و پیوسته دارد، هم از فرسودگی ذهنی دور میماند و هم به مرور به ثبات عملکرد میرسد؛ ثباتی که در آزمونهای کانون نقش بسیار تعیینکنندهای دارد.
شما چگونه سختیها و فشارهای پشتیبانی گروه کنکوری را مدیریت میکنید؟
زمانی که تمرکز من بر نتیجه گرفتن دانشآموز باشد، سختیهای مسیر برایم قابلتحمل میشود. تلاش میکنم بهجای انتقال استرس، با آرامش کنار دانشآموزان باشم و این حس آرامش را به آنها منتقل کنم. این همراهی روانی، یکی از نقاط قوت اصلی من در پشتیبانی است.
پیگیری شما در فاصلهی بین دو آزمون چگونه است؟
پیگیریها عمدتاً بهصورت تماس انجام میشود. برای دانشآموزانی که انگیزه و همراهی بیشتری دارند، گزارش کار دقیقتری دریافت میشود و برنامهریزی آنها بهطور کامل بررسی و اصلاح میشود. این پیگیریها فعال و هدفمند است، نه صرفاً ثبت گزارش.
در مواجهه با افت انگیزه یا سردرگمی دانشآموز، اولین اقدام شما چیست؟
من هرگز امید واهی به دانشآموز نمیدهم. سعی میکنم با رویکردی منطقی، واقعیت زمان باقیمانده و هدف اصلی او را یادآوری کنم و با برنامهریزی دقیقتر و پیگیری مستمر، در کنارش بمانم تا دوباره به مسیر بازگردد.
با دانشآموزان کمالگرا یا اهمالکار چگونه برخورد میکنید؟
برای این دانشآموزان، شروع کردن معمولاً سختترین بخش کار است. توصیهی اصلی من استفاده از «قانون شروع حداقلی یا تعهد 60 دقیقه ای» است؛ یعنی متعهد شوند فقط یک ساعت بدون حواسپرتی مطالعه کنند. همین شروع ساده، اغلب مسیر ادامهی مطالعه را هموار میکند.
نقش خانواده را در مسیر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان چگونه میبینید؟
به اعتقاد من، نقش خانواده در مسیر پیشرفت تحصیلی دانشآموز حتی از پشتیبان و مشاور هم پررنگتر است. خانواده با ایجاد آرامش روانی، کاهش تنشهای محیطی و حمایت عاطفی، میتواند شرایطی فراهم کند که دانشآموز با تمرکز بیشتری مطالعه کند. خانوادهای که آگاه و همراه باشد، بدون فشار افراطی یا بیتفاوتی، نقش مهمی در حفظ انگیزه و ثبات روحی دانشآموز دارد. ارتباط مؤثر با اولیا همیشه بخشی از فرآیند پشتیبانی من بوده است.
نظر شما دربارهی منابع و کتابهای کانون چیست؟
منابع و کتابهای کانون را کامل، استاندارد و بسیار کاربردی میدانم؛ به شرطی که استفاده از آنها هدفمند و متناسب با سطح دانشآموز باشد. مهندسی منابع برای من یعنی اینکه دانشآموز بداند کدام کتاب را، در چه زمانی و با چه هدفی مطالعه کند تا بیشترین بازدهی را بگیرد و از پراکندگی جلوگیری شود.
دوران جمعبندی را چگونه تعریف میکنید؟
دوران جمعبندی، دوران طلایی کنکور است؛ زمانی که دانشآموز نتیجهی تمام تلاشهای قبلی خود را برداشت میکند. توصیهی من تمرکز بر تستهای جمعبندی، مرور نکات طلایی و تحلیلهای یادداشتشدهی قبلی است.
بهعنوان پشتیبان برتر شهر شیراز، مهمترین توصیهی شما به دانشآموزان کنکوری سراسر کشور چیست؟
مهمترین توصیهی من، استمرار در مسیر است. بسیاری از دانشآموزان توانایی لازم را دارند، اما به دلیل نداشتن تداوم در مطالعه، آزمون دادن و تحلیل مسیر، به نتیجهی دلخواه نمیرسند.
استمرار یعنی ادامه دادن حتی زمانی که نتیجه هنوز ایدهآل نیست. اگر دانشآموز در مسیر بماند، اصلاح کند و دست از تلاش نکشد، نتیجه دیر یا زود خودش را نشان خواهد داد.
تأکید شما بر آزمون حضوری است یا آنلاین و چرا؟
تأکید من کاملاً بر شرکت در آزمونهای حضوری است. آزمون حضوری بهترین شبیهسازی فضای واقعی کنکور محسوب میشود و دانشآموز را با مدیریت استرس، تمرکز در محیط شلوغ و رقابت واقعی آشنا میکند. دانشآموزان من بهخوبی تأثیر جو آزمون را درک کردهاند و به همین دلیل حدود ۹۰ درصد آنها بهصورت حضوری در آزمونها شرکت میکنند. این حضور مستمر نقش مهمی در افزایش آمادگی و پیشرفت تدریجی آنها داشته است.