اولیای دبستانی شاید مسئول‌ترین پدرها و مادرها در بخش آموزش هستند. این ویژگی به‌ویژه در وضعیت کرونایی بیش از پیش خود را نشان داده است. آن‌ها نه‌فقط به‌خاطر فرزندانشان، بلکه همراهی با مدرسه و آموزگاران مسئولیت‌پذیرتر شده‌اند. آن‌ها گاهی در نقش یادگیرنده و زمانی به‌عنوان یاددهنده، پل ارتباطی خانه و مدرسه شده‌اند.
در روزهایی که معلمان گاهی از دریافت مطالب کتاب درسی دانش‌آموز خود دچار تردید می‌شوند، اولیا به‌ویژه مادران، حساس‌تر شده‌اند که فرزندشان در پایان یک نیم‌سال آموزشی چه چیزهایی آموخته است.
ارزیابی‌های چند ماه گذشته‌ی آموزگاران و تعامل و گفت‌وگوی اولیا با مدرسه، نشان می‌دهد میانگین سطح آموزشی کودکان دبستانی حتی بالاتر از دو گروه متوسطه‌ی اول و دوم است. این دستاورد را مدیون حضور اولیا در کنار مدرسه هستیم.
در اغلب مواقع اولیای دبستانی شاهد تغییرات مثبت پیشرفت در یادگیری فرزندشان هستند. نکته‌ی درخورتأمل در نیم‌سال دوم این است که هم اولیا و هم مدرسه باید بتوانند با تعمیم و به‌کارگیری دستاوردهای نیم‌سال اول و حذف بازدارنده‌های آن، به بهبود هرچه بیشتر آموزش کودکان خود یاری رسانند.