- نویسنده: امیرحسین کاروین – دانشجوی حقوق دانشگاه شهید بهشتی
- معیارهایی وجود دارند که با توجه با آنها میتوانیم انتخاب رشته مطمئن تری داشته باشیم و از پشیمان شدنمان در آینده جلوگیری کنیم. این 5 معیار جزو مهمترین شاخص ها هستند:
- 1- علاقه:
بدون شک علاقه باید مهمترین و اصلیترین ملاک شما برای انتخاب رشته تحصیلیتان باشد. کار بی علاقه ثمری ندارد و انگیزههای مادی و حمایت اطرافیان به تنهایی نمیتوانند به ترقی شما در این مسیر کمک کنند. همچنین اینکه مشاهدات نشان میدهد افرادی که با بی میلی و بی علاقگی قدم در رشتهای میگذارند دیر یا زود ناچار به تغییر رشته یا فکر کردن به موقعیتهای شغلی جایگزین میگردند.
- 2- آینده شغلی:
آینده شغلی از طرفی اشاره به میزان درآمد و انتظار شما از سطح رفاهی است که توقع دارید شغل آیندهتان برایتان فراهم کند و از طرفی نیز اشاره به موقعیت اجتماعی و شرایط خاصی است که در آن رشته با آنها مواجه میشوید. برای نمونه شغل دبیری یکی از مشاغلی است که میزان درآمد نه چندان بالا و از سطح رفاه متوسطی برخوردار است اما در کفه دیگر جایگاه و احترام معلمین در جامعه بالاست. یک متقاضی تدریس علاوه بر این موارد باید با شرایط خاص این حرفه که شامل کار با دانش آموزان، صبر و حوصله، بهروز نگه داشتن معلومات درسی و... کنار بیاید و قبل از انتخاب این رشته، این جوانب را بسنجد.
3- توانمندیها و استعدادها:
یکی از اشتباهات رایج در انتخاب رشته جازدن خواستهها و آرزوها به جای تواناییها است. یعنی به جای اینکه صادقانه با خود گفت و گو کنیم و نقاط ضعف و قوتمان را بشناسیم درگیر رویابافی و آرزوهایی شویم که از خود حقیقی ما به دور است. مثل فردی که دل خوشی از روبرویی با زخم و جراحات ندارد اما رشته پزشکی را بخاطر مزایای استثناییش انتخاب میکند. چنین انتخابی باعث میشود فرد در چرخه نامطلوبی از تلاش کردنها و نرسیدنها قرار بگیرد که تا زمان نامشخصی ادامه خواهد داشت گویی که فرد در حال زندگی شخص دیگری است که هیچ سنخیتی با خود حقیقی او ندارد.
4- من آینده:
انسان موجودی است همواره در تغییر. هرچند هیچگاه نمیتوان به آینده با اطمینان نگاه کرد اما خوب است که همواره نیمنگاهی به آن داشته باشیم و در چنین تصمیمگیریهایی بی توجه به تغییراتی که ممکن است برای ما رخ دهد نباشیم. مثلا ارزیابی کنیم تحصیل در شهری به جز زادگاهمان چه تاثیراتی بر روحیه و شخصیت ما میگذارد، آیا چنین اتفاقی باعث رشد شخصیتی ما در جهت مثبت به واسطه کسب تجربههای جدید میشود و یا دوری از خانواده و دوستان ما را به فردی سرخورده و ناراحت تبدیل میکند؟
5- نسبیگرایی:
در این فرایند نباید دچار کمالگرایی افراطی شد و باید توجه داشته باشیم که داشتن همه مزایا به طور همزمان ممکن نیست و از طرفی در انتخابهایمان باید خود و خواستههای خود را در اولویت قرار دهیم و یادمان نرود که این زندگی ماست و پدر، مادر و دوستانمان قرار نیست این مسیر طولانی را همراه ما طی کنند و سرد و گرم آن را به جای ما بچشند.