بچههای دبستانی شاید مهمترین گروه دانشآموزانی هستند که بیش از تعلیم، به پرورش در کنار همسالانشان نیازمندند. در شرایطی که از این موهبت بزرگ بیبهره ماندهاند، خوب است تجربهی مادرانی را به کار ببندیم که در ماههای اخیر توانستهاند خلأ تربیت گروهی را بهگونهای جبران کنند. بهحتم مادران و بهویژه مادرانی که ارتباط دوستانهای با یکدیگر دارند، توانستهاند ارتباط سالم و ایمنی را بین فرزندان خود با همکلاسیهایشان فراهم کنند.
آنها در گروههای کوچک سهچهارنفره بعضی بازیها را در تماس تصویری و مجازی بین بچهها به اشتراک میگذارند. این مادران حتی برای ساختن کاردستی با فرزندانشان همراهی میکنند و اوقاتی را در طول هفته در کنار هم ولی دور از هم، سپری میکنند. جالب است که بعضی از اولیا با ایجاد گروههای کتابخوانی مجازی باعث شدهاند بچههایشان به درسخواندن و گفتوگوی علمی درس علوم علاقهمند و مشتاقتر شوند.