خودنگاری آزمون از نگاه غلامحسین فرشادی

خودنگاری یعنی به خودت احترام بگذار

خودنگاری یعنی خودت را بشناس. "خودت را بشناس" گزاره‌ای است که از زمان سقراط که آن را بیان کرد تا امروز نیاز ضروری ماست و نیاز لازم و ضروری تر به ویژه در این روزهای باقی‌مانده تا روز کنکور است چرا که خودنگاری ابزاری است که به شما وضوح و شفافیت می‌بخشد. وضوح یعنی روشنایی بخشیدن، روشنایی بخشیدن بر نقاط قوت و ضعف یعنی رفتار آگاهانه (با چراغ روشن) به جای رفتارهای خودبه‌خودی،‌ خودپو یا رفتارهای واکنشی.

کنشگری فعال به واکنش‌های انفعالی است.

و اما خودنگاری (خود را بشناس) نه معنی تحسین و تقدیس خود است و نه تخطئه‌ی خود. خودنگاری تحسین و تخطئه نیست بلکه تحلیل است. تحلیل خود است قبل و بعد از کاری که می‌کنی. قبل و بعد از آزمون. قبل و بعد از تلاش و زحمتی که می‌کشی. وقتی خودت را به دقت می‌شناسی آرامش داری.

هدف‌گذاری وقتی دقیق و واقعی عینی و انضمامی باشد، تولید طمانینه و اطمینان خاطر می‌کند. اعتماد به نفس می‌دهد هدف‌گذاری واقعی یعنی در همه حال پیروزی.

هدف‌گذاری چند تا از ده‌تا امری دل‌بخواهی نیست، تحلیل است نوعی درک و فهم است.

وقتی خودت را می‌نویسی آرامش داری، وقتی خودت را می‌نویسی خودت را می‌شناسی. آدم تحلیلی هیچ‌وقت غافل‌گیر نمی‌شود چون همواره عادی و عقلانی عمل می کند.

 مساله این نیست که تو نسبت به خودت احساس مثبت یا منفی داشته باشی، مایوس باشی یا امیدوار، مساله این است: احساس را منطقی کن و تربیت کن و این یک موضوع و مهارت یادگرفتنی است.

احساست را تربیت کن یعنی به خودت احترام بگذار.