برای صعود به قلهی کوه هیچ کس از همان شروع کار به دنبال یافتن قله نیست؛ چون به طور شفاف قابل مشاهده نیست و نیز به دلیل خطرناک بودن مسیر باید بر راه و مسیر، تمرکز داشت.
همهی ما این کار را ناخودآگاه در کوهپیمایی رعایت میکنیم ولی در قلههای علمی و موفقیتهای درسی از همان شروع کار پریدن به قله بدون پیمودن مسیر را آرزو میکنیم.
لازمهی رسیدن سالم به قلهی آمال درسی و علمی درست انجام دادن کارهای ساده است.
چند مورد از کارهای ساده:
داشتن کمترین و ضروریترین ابزار و وسایل برای سبک بودن و راحتی صعود (مدیریت منابع مطالعاتی)
کمک گرفتن از آشنای راه برای گام برداشتن صحیح (هماهنگ بودن با پشتیبان)
جدا نشدن از گروه برای اطمینان خاطر از رسیدن به مقصد (جدا نشدن از برنامهی راهبردی)
تمرکز و دقت بر مسیری که قدم در آن میگذاریم تا دچار آسیب نشویم (حذف عوامل حواسپرتی و کاهندهی تمرکز)
خسته نشدن و پیمودن مستمر مسیر به همراه گروه هر چند آهسته (سختکوشی با ساعت مطالعهی مناسب)