خیلی وقتها پیش میآید که یک کوهنورد، وقتی به ادامهی مسیر، تا بالای قله نگاه میکند، حس میکند که دیگر توان بالا رفتن را ندارد. این حالت، حتی زمانهایی پیش میآید که چیزی به پایان راه نمانده است. حتی کوهنوردان حرفهای نیز، گاهی این حس را تجربه کردهاند.
در این زمان، خوب است که کوهنورد پشت سرش را نگاه کند. گاهی باورش نمیشود چه مسیر طولانی و لذتبخشی را سرسختانه پیموده است. حتی از خود می پرسد، واقعاً همهی این مسیر را من آمدهام؟ اینجاست که میبیند، مسیری که باقی مانده، در مقابل آن همه مسیری که آمده، بسیار کوتاه است. این چشمانداز زیبا، دقیقاً مکان «اکنون»، برای یک دانشآموز کنکوری میباشد.
دانشآموزان کنکوری مسیری بسیار طولانی را تا اینجا پیمودهاند. مسیری که با تمام سختیها و بالاوپایینهایش طی شده است. فقط کافی است یک نگاه دقیق به آن بیندازید. متوجه میشوید که مسیر باقیمانده در مقابل مسیر طی شده بسیار کوتاه و کم است. مسیری که از پایهها، دامنهها، سال دهم، امتحانات آن سال، سال یازدهم، امتحانات، تابستانها، نکتهها، تستها، شروع دوازدهم، امتحانات نیمسال اول، دوران نوروز و تعطیلات عید و همهی راهها گذشته و دیگر راهی تا صعود به موفقیت نمانده است.
فقط یک همت عالی و نگاه به مسیر طی شده است که ادامهی مسیر و گذر از امتحانات نهایی و پیچ نهایی جمعبندی، تا رسیدن به قلهی موفقیت در کنکور را لذتبخش میکند.