جملههاي شرطي نوع دوم
(Conditional Sentences Type 2)
قبلا با جملههاي شرطي نوع اول آشنا شدهاید. اگر يادتان باشد، جملههاي شرطي داراي جملهي شرط (جملهي همراه با if) و جملهي جواب شرط هستند. وقتي انجام كاري يا وقوع حالتي مشروط به انجام گرفتن كار يا حالت ديگري باشد، از جملههاي شرطي استفاده ميكنيم. مثلاً:
If Reza tries hard, he will succeed
Reza will succeed if he tries hard
الگوي جملات شرطي نوع اول بهصورت زير است:
آینده ساده ، حال ساده + if
جملههاي شرطي نوع دوم نيز، ساختاري شبيه به نوع اول دارند ولي زمانهاي بهكار رفته در آن، يك مرحله به سمت گذشته، حركت ميكند. اين بدان معناست كه به جاي حال ساده، از گذشتهي ساده و به جاي آيندهي ساده از آينده در گذشتهي ساده استفاده ميكنيم. به اين صورت:
آینده در گذشته ساده ، گذشته ساده + if
If Reza studied hard, he would succeed
Reza would succeed if he studied hard
ميبينيد كه به جاي study، از زمان گذشته آن يعني studied و به جاي will succeed از گذشتهي آن يعني would succeed در شرطي نوع دوم استفاده كرديم.
نكتهي مهم اول: در شرطي نوع دوم، گاهي به جاي would ميتوان با توجه به مفهوم و اقتضاي جمله، از فعلهاي كمكي ديگر مثل could و might هم استفاده كرد. بهطور مثال:
If Reza studied hard, he could succeed
If Reza studied hard, he might succeed
نكته مهم دوم: در شرطي نوع دوم، اگر بخواهيم از گذشتهي فعل be يعني was و were استفاده كنيم، ميتوانيم براي همهي افراد were بهكار بريم. ميتوان گفت كه were در اين نوع جملات بر was ترجيح دارد. ببينيد:
If I were you, I wouldn’t go with them
در اين جمله، مطابق با دستور زبان معمول، بعد از I ميبايست از was استفاده ميكرديم، اما مطابق با نكتهاي كه بيان شد، were بهكار برديم با آن كه در حالت عادي، استفاده از were براي I، he، she و it مجاز نيست.
پایان قسمت اول