سلام به همه همراهان عزیز.
یکی از جملاتی که کم و بیش بر زبان بعضی از داوطلبین کنکور جاری میشود این است که: آقا انگیزه نداریم.
اولاً که خدمتتان عارضم در شرایط فعلی جهان و با حضور کرونا و مشکلات دیگری که در حال حاضر دنیا و کشور ما طبیعی است که کمی وضع انگیزه ها خوب نباشد. اما در همین شرایط هم با اطمینان می گویم که افرادی که هدفی برای خودشان دارند و واقعا می خواهند که به آن برسند انگیزه شان بیشترین مقدار ممکن است. اما دیگر این را هم می دانیم که فرموده اند:
گَر مردِ رَهی، میانِ خون باید رفت...
وَز پای فِتاده، سرنگون باید رفت...
تو پای به راه دَر نِه و هیچ مپرس...
خود راه بگویَدَت که چون باید رفت...
ولی اگر بخواهیم کمی بیشتر روی بحث کنکور متمرکز شویم باید بگویم که عموماً دانشآموزانی که دم از کمبود انگیزه میزنند کسانی هستند که اتفاقاً ساعت مطالعه کمتری دارند و هرچه هم کمتر کار میکنند و درس میخوانند نتیجه ضعیفتری میگیرند و همین باعث انگیزه کمتر از قبل می شود و این چرخه همینجور ادامه دارد تا روز کنکور و...
اما خبر خوب این است که برعکس این موضوع هم صادق است.
آقای دانشآموز تجربی که کمی انگیزه ات این روزها کم شده همین الان که مطالعه این متن تمام شد شروع کن و ۵۰ تا تست زیست شناسی را بدون زمان و فقط با هدف یادگیری حل کن. برای بچههای ریاضی و انسانی هم به همین منوال سختترین درس تان را بردارید و شروع کنید به خواندن و حل تست و تاثیر آن را ببینید. رفقا بعید می دانم دوای درد شما چیزی بجز جلو رفتن و دیدن پیشرفت خودتان باشد.
نکته بعد: تنفّر از شکست.
در وجود و ذات همه ما این حسّ ناراحتی بعد از عدم توفیق وجود دارد. هیچکدام از ما ته دل علاقهای به اینکه رقابتی را بازنده ترک کنیم نداریم ولی خب گهگاه بعد از اینکه چند باری شکست تکرار میشود که کمکم عادتمان میشود یا اینکه آنقدر این حس را با تفکّراتی مثل در حال زندگی کردن و دنیایی نیست و امثالهم سرکوب کردهایم که دیگر چیزی از آن باقی نمانده است. ولی خواهش و تمنّای برادرانه من از شما عزیزِ نادیده این است که تا دیر نشده این حس را در خودتان زنده کنید، نه فقط برای کنکور بلکه برای سراسر طول زندگیتان.
پس دوتا حرف خوب که امروز یاد گرفتیم:
عشق به کار و پیروزی
تنفّر از اهمال و شکست