برای یادگیری فقط یک روش وجود ندارد. یادگیری هر دانشآموزی با دانشآموز دیگر فرق دارد. بنابراین پرسش مهم که باید هر دانشآموزی از خود بپرسد، این است: «شیوه یا روش یادگیری من چیست و چگونه بهتر و عمیقتر یاد میگیرم؟» یادگیری نسخهی واحدی ندارد که تقلیدی و تکرارشدنی برای همهی دانشآموزان باشد؛ اما روش تا روشِ من شود، فقط در حین تمرین و ممارست بیوقفه بهاصطلاح بدون یک جلسه غیبت به دست میآید. روشِ من محصول کشف است، نه تقلید و تکرار.
نویسندهی حرفهای با گوشدادن یا خواندن نوشتههای دیگران یاد نمیگیرد؛ با نوشتن و بازنوشتن میآموزد. مطالعهی یک درس با روشی که روش تو نیست، بازده ملموس و محسوس نخواهد داشت و وقت و انرژیات را تلف میکند و چهبسا موجب این تصور نادرست شود که استعداد یادگیری این یا آن درس را نداری. بهقول اندیشمندی بزرگ ریاضی البته که استعداد میخواهد؛ اما همه میتوانند ریاضی را یاد بگیرند. منتها هر دانشآموزی بهروش خود یاد میگیرد. بنابراین مسئله استعداد نیست؛ که هر دانشآموزی دارد. اولویت اصلی روش من است که در حین انجام کار به دست میآید و نتیجه میدهد.