قبل از امتحانات ترم، خانم احمدی با من تماس گرفت و خواست که برای پسرش برنامهریزی کنم. پارسا دانشآموز دهم متوسطه است. پاسخ من ساده و روشن بود: «حالا که ایام امتحان است. باید طبق برنامهی امتحانات پیش برود. هیچ برنامهای فراتر از برنامهی امتحانات وجود ندارد. فقط باید برنامهی امتحانات را جدی بگیرد. کافی است برای هر درس که یکیدو روز وقت دارد، کتاب درسی را مرور کند، نکتههایی را که در کلاسهای مجازی یادداشت کرده، بخواند و کمی تمرین و حل مسئله و در آخر، یکیدو تا نمونهسؤال امتحانی کار کند.»
خانم احمدی در تماس آخرش خیلی خیلی از من تشکر کرد. از تلاش پسرش و نتیجهی امتحاناتش خیلی راضی و خوشحال بود و خواسته بود باز هم در برنامهریزی به پارسا کمک کنم. «من کاری نکردهام که باعث خوشحالی شما شده. پارسا بود که برنامهی امتحانی را درست اجرا کرده. امتحانات برای پارسا بسیار مهم بود و او هم برایش تلاش کرده.» به خانم احمدی پیشنهاد کردم: «پدرها و مادرها نیاز دارند در مدت کوتاهتری، از وضعیت درسی فرزندشان مطلع شوند. بنابراین آزمونهای دوهفتهای کانون مثل برنامهی امتحانی به دانشآموزی مثل پارسا کمک میکند از هدف درسخواندن و یادگرفتن فاصله نگیرد و اتفاقاً همین هدف کوتاهمدت که در برنامهی راهبردی تعریف شده است، به دانشآموز انگیزه میدهد و اولیا هم از وضعیت آموزشی فرزندشان آگاه میشوند.»
خانم احمدی قانع شده بود فرزندش با ثبتنام در آزمونها به برنامهای که میخواهد، دست پیدا میکند.