گاهی اوقات یک عکس، حادثه، متن یا یک تماس تلفنی حال آدم را یکدفعه خوب میکند. امروز یکی از این اتفاقات برایم افتاد. یکی از دانشآموزان بود. چند روز پیش، از درسنخواندن و بهقول خودش افت کارکرد شکایت داشت. میگفت: «برعکس اینکه فکر میکردم در ایام کرونا و تعطیلی اجباری مدارس میتونم توی خونه کلی مطالعه کنم، مدتیه که خوب درس نمیخونم و اصلاً حال خوبی ندارم.» بعد از آنکه با دقت صحبتهایش را شنیدم، به او یک توصیه کردم: «استفاده از یکی از قدیمیترین ابزارهای مؤثر کانون یعنی دفتر برنامهریزی». همین طور که مزایای پرکردن دفتر برنامهریزی را برایش توضیح میدادم، برق شادی و امید را در چشمانش دیدم. مطالب کلیدی زیر را صورتجلسه کردیم:
1. کمیت مطالعه مهمتر از کیفیت آن است. پس با هر حال و در هر شرایطی درس بخوان؛ حتی اگر خوب نفهمی.
2. ساعت مطالعهات را در دفتر برنامهریزی یادداشت کن؛ حتی اگر یک ساعت باشد.
3. جدول تصمیمات کوتاهمدت را بدون هیچ بهانهای و در ابتدای هر بازهی زمانی که در سرستون مربوط تمدید شده، کامل کن. صبحها بعد از صبحانه، برنامهات را تا ناهار بنویس. بازهی بعدی استراحت بعد از ناهار تا شام است که باید دوباره آن را یادداشت کنی. بازهی سوم را هم بعد از شام شروع کن.
4. در ابتدای مطالعه نیت کن که میخواهی چند صفحه و چه زمانی درس بخوانی یا چه تعداد تمرین و تست حل کنی و البته تا پایان از جایت بلند نشو.
امروز که به من زنگ زد، با هیجان زیادی تعریف میکرد که این نیتها و از پای درس بلندنشدنها چقدر خوب ساعت مطالعهاش را افزایش داده و علاوه بر آن، درسها را هم بهتر میفهمد. شما هم اگر از این ابزار سودمند تا حالا بهره نبردهاید، استفاده از آن را شروع کنید و نتایج عالی آن را ببینید.