«در دوران جمعبندی رتبهها جابهجا میشوند.» این جمله را قبلاً شنیدهاید؛ اما برایتان جملهی دیگر دارم: «روزِ کنکور هم رتبهها جابهجا میشوند.»
چرا و چگونه؟
حتماً شما هم داستانهایی از دانشآموزانی شنیدهاید که قبلاً وضعیتِ متوسطی داشتهاند، ولی در دوران جمعبندی به پیشرفتی نسبی رسیده و در کنکور نیز نتیجهای بهتر از پیشبینیهای قبلی کسب کردهاند. البته همیشه افرادی هم بودهاند که با وجودِ وضعیتِ درسی خوب یا حتی ممتاز، عکسِ این قضیه برایشان اتفاق افتاده است.
فارغ از اراده و تلاش تحسینبرانگیزی که برای موفقیت به خرج میدهید، برنامهی مناسب و متناسب برای دوران جمعبندی در کنارِ روحیهی قوی و تابآوری هم لازم است. جمعبندی به شیوهی آزمونهای سهروزیکبار خیالِ شما را از برنامه و روشِ مناسب راحت کرده است؛ اما اگر صبوری و سرسختی به خرج نداده و تا روزِ پایانی به تلاشِ خود ادامه ندهید، پیشرفتی حاصل نمیشود. نمرههای شما در آزمونها بهتدریج و با رفع اشکال و مرور، به وضعیت تثبیتشدهی کنونی بهتر منجر شده است؛ ولی آیا میدانید چگونه یک نفر با همان نمرهها، در آزمونهای پایانی و بهخصوص در کنکور به تراز و رتبهای بهتر دست مییابد؟
پاسخ در همان عاملِ دوم است. بعضی از دانشآموزان از هماکنون، کار را تمامشده فرض کردهاند و دست از تلاش میکشند و برخی نیز با وجودِ تراز مناسب نمیتوانند خود را از نظر روحی و روانی بهدرستی مدیریت کنند و با نگرانیهای بیجا و استرسِ روزافزون، در روزهای پایانی یا روز پایانی و درِ جلسهی کنکور قافیه را میبازند. اینگونه است که افتِ دیگران به رشدِ دیگری منجر میشود.
از حاشیههایی که به نگرانی شما دامن میزند، دوری کنید. به تلاشِ خود ایمان داشته باشید و تمرکزِ خود را روی برنامه حفظ کنید. سرسختی نشان دهید. کم نیاورید و مصمم ادامه دهید. شخصیتِ قهرمانی داشته باشید. تنها در این صورت است که میتوانید در ازای همتی که به خرج دادهاید و حتی بیشتر از آن، نتیجه بگیرید و موفق شوید. البته از لغزشِ دیگران نیز نهایتِ استفاده را ببرید. شما که نمیخواهید در گروه دیگران باشید.
«رنگینکمان، سهمِ کسانی است که تا انتها زیرِ باران بمانند.»