ما انسانها چه دانشآموز باشیم، چه کارمند و یا حتی خانهدار، وقتی روزمان را شروع میکنیم اگر ندانیم هر کاری را در چه زمانی باید انجام دهیم و یا درواقع برای انجام کارهایمان برنامهریزی نداشته باشیم، دچار سردرگمی میشویم. حالا فکر کنید یک دانشآموز با حجم درسی زیاد، با کلی کتاب و زمان محدود تا چه میزان به برنامهریزی نیاز اساسی دارد.
برخی از دانشآموزان میگویند که خیلی سخت است دفتر برنامهریزی را در روز پر کنیم و یا وقت نمیکنیم که این کار را انجام دهیم، اما همین دانش آموزان اگر بدانند که نظم تا چه میزان به پیشرفت آنها کمک میکند هیچوقت از سختی تکمیل دفتر برنامهریزی حرف نمیزدند.
بیاید دفتر برنامهریزی را مانند یک وعدهی مهم در روز بدانیم، مانند وعدههای غذایی، همان جور که بدن ما به غذا نیاز دارد درس خواندن ما هم به برنامهریزی محتاج است. کاری که باید انجام دهیم این است که اصلا دفتر برنامهریزی خود را نبندیم، بدون آن درس خواندن را شروع نکنیم و بعد از هر تایم مطالعاتی، زمان مطالعهی خود را وارد کنیم. باید این عمل را برای خود اجبار بدانیم. این اجبار شاید در ابتدا سخت باشد ولی در انتها ما میمانیم و ساعتهای مفید مطالعهی خود، تلاش برای افزایش آن و ادامهی راه…