اکنون که دانشآموزان نیمسال اول را پشت سر گذاشتهاند و وارد نیمسال دوم شدهاند باید به شناخت خوبی از نقاط قوت و ضعف خود رسیده باشند، بدانند که چه اقداماتی را تا به این لحظه انجام دادهاند و از این به بعد برای ارتقا و بهبود وضعیت درسی خود باید چه کارهایی را انجام دهن. درواقع باید از جایگاه فعلی خود مطلع باشند و بدانند در این نقشهای که به کمک برنامهی راهبردی و راهنماییهای پشتیبانها در اختیارشان قرار دارد، در کجای مسیر هستند.
بسته به تلاش و به دنبال آن نتایجی که حاصل میشود، دانشآموزان به دو دسته تقسیم میشوند:
دستهی اول، آنهایی هستند که از عملکرد خود راضی هستند، در کمال آرامش و اطمینان روش خود را ادامه میدهند و الان در حال جمعبندی و سازماندهی مطالب خوانده شدهاند و از اعتماد به نفس کافی برخوردارند.
دستهی دوم، آنهایی هستند که کوتاهی کردند و الان دچار دغدغه و استرس شدهاند. این افراد باید از گذشتهی خود درس بگیرند و خطاهای گذشته را تکرار نکنند و با تکیه بر تواناییهایشان و با امید و اعتمادبهنفس، ایرادات خود را ریشه یابی کنند و نیمسال دوم را جدیتر از قبل شروع کنند.
مسلم است که اگر دانشآموزان در نیمسال دوم تلاش مضاعف داشته باشند و کیفیت و زمان مطالعهی خود را افزایش بدهند، به کمک ایستگاههای جبرانی و آزمونهای جمعبندی، فرصت کافی برای جبران هر مبحثی که در نیمسال اول ناقص خواندهاند خواهند داشت.