کار آینه بازتاب همزمان زیباییها و کاستیهاست.
کارنامهی هر آزمون هم همان کار آیینه را میکند. کارنامه درواقع یک بازخورد واقعی از تلاش ماست و اینکه چگونه نگاهی به آن داشته باشیم تعیین کنندهی میزان بهرهای است که از آن میبریم: نگاه یکسویه ی سنجشی و صرفا توجه به تراز یا نگاهی فراگیر و آموزشی به تمام جزئیات.
اگر در کارنامهی آزمون، بهخوبی دقیق شویم آن را مجموعهای از بخشهای مهم میبینیم. در این جا به تعدادی از این بخشها اشاره میشود:
تعادل مطالعاتی: میزان فاصله و انحراف شما از خط تعادلتان، نمود میزان توجهی است که به درسهای مختلف دارید. در کارنامه به ما کمک میکند که موارد افراط و تفریط خود را بشناسیم و به خط تعادل که همان خط استاندارد آرامش و اطمینان است نزدیک شویم. اتفاقا اصل "حوزهی واحد" نیز همین را می گوید که برای رسیدن به یک نتیجهی فوق العاده، باید روی جزئیات همهی درس ها در برنامهی مطالعاتی توجه و تمرکز کنیم.
چند از ده: بر اساس اصل پیشرفتِ هدفمند، همهی دانشآموزان در آزمون رقیب ما نیستند. هر بار، تمرکز ما روی رقیبانی است که در بازهی ترازی ما هستند. این بازه، ترازهای تا 250 واحد کمتر و نیز بیشتر از تراز ما را در بر میگیرد. رقابت همزمان با همهی افراد و درگیر کردن ذهن به کل جامعهی آماری، منطقی نیست و به پیشرفت کمک نمیکند. رقیب واقعی هر کس، عملکرد پیشین خود اوست. توجه به درسهایی که چند از ده منفی داریم مهم است. چون در این درسها از بازهی همترازی خود عقب هستیم و باید فکری بیاندیشیم و تصمیم بگیریم که بر اساس روشهای موفق خود، به وضعیت منطبق یا حتی مثبت برسیم.
تلنگری: وقتی کارنامه به ما میگوید که شما 15 سوال از 40 سوال ساده را از دست دادهاید یعنی با کمی افزایش دقت و تلاش، میتوانید پیشرفت کنید. آری بعضی راه های پیشرفت از آنچه میبینیم و میشنویم به ما نزدیکترند.
اعتماد سازی: وقتی کارنامه به ما میگوید که شما به 30 سوال از 80 سوال دشوار بهدرستی پاسخ دادهاید یعنی به خودتان اعتماد داشته باشید که هستهی موفقیت شما در تعدادی از درسها شکل گرفته است و رسالت شما این است که این هسته را به بقیهی درسها نیز بسط دهید.
آری، چه زیبا گفت شاعر که: " آیینه چون نقش تو بنمود راست خودشکن، آیینه شکستن خطاست"
امید که عظمت را به نگاههایمان برگردانیم و بیشترین بهره را از کارنامه آزمون ببریم.