نباید منکر این شد که نیمهی اول مهم است و هر چه میکاری روزی درو میکنی. نمیگویم که آنها که نیمسال اول تلاش کردهاند کارشان بیهوده بوده و تفاوتی بین کسی که تلاش کرده و نکرده نیست. حرفم این است که تفاوتی بین نیمهی اول و دوم وجود دارد.
گوشهایت را به روی همهی منفیبافیهای خودت و دیگران ببند. یک چیزی هست که بر همه منجمله خودت مسلم است. هر چه هستی میتوانی بهتر باشی. مقایسه نکن! تو هیچ کس نیستی جز خودت. بیش از پیش متمرکز شو روی کارهایی که کردی؛ کارهایی که نتیجهبخش بودند و کارهایی که نتیجهی شایانی نداشتند. از اقدامات مثبت در نیمهی دوم استفاده کن و افسوس نخور؛ چون این نیمهی طلایی سریع میگذرد. اگر عالی تلاش کردهای، نتیجهی عالی هم داری. یک نکته را آویزهی گوش کن: باید آهسته و پیوسته تا انتها بروی.
