برگههای کوچک، جملههای کوتاه، تأثیر شگفتانگیز. این شاید سادهترین شرحی باشد که برای خودنگاریهای آغازین و پایانی آزمونها میتوان نوشت. خودنگاری نوعی «خودیابی» است. اینکه هدفگذاری هر درس را در نزدیکترین زمان به آزمون مرور کنید و با این مرور انگیزهی بیشتری کسب کنید، اینکه با یادآوری تلاشهای مستمرتان در طول دورهی آمادهسازی برای آزمون، نگرانی و ناآرامی را از خود دور کنید، اینکه برخلاف روند عادی آزمونی، خودتان کنترل وقایع را به عهده بگیرید و اینکه شفافیت ذهنتان را برای کسب مطلوبترین نتیجهی ممکن بالا ببرید، تنها بخشی از ویژگی خودنگاری یا همان خودیابیِ قبل و بعد از آزمون است. هر کدام از این عوامل بهتنهایی سرنوشت یک آزمون را به سمت موفقیت بیشتر میبرد.
نوشتن هدفگذاریهای آزمونی و احساس و انگیزهی فردی قبل از شروع آزمون باعث میشود قدرت تمرکزتان افزایش یابد و در کنار آن مهارت بیشتری برای کنترل کردن چالشهای آزمونی پیدا کنید. در این شرایط روبهرو شدن با چند سؤال دشوار یا فراموش کردنِ احتمالی مباحث باعث نگرانی شما نخواهد شد.
نوشتن خلاصهی عملکرد و تحلیلی کوتاه از فرایند آزمون بعد از اتمام آن نیز به شما کمک خواهد کرد تا تحلیل آزمون بهتری داشته باشید؛ عاملی که مبنای برنامهریزی و آمادهسازی برای آزمونهای بعدی را تشکیل میدهد. خودنگاری، بازیابی کردن خودِ سختکوشتان است؛ درست قبل از بازیابی کردن مطالبی که با کیفیت مطالعه شدهاند و دقیقاً بعد از آزمونی که جزئی از «ادامهی مسیر موفقیت» شماست.