برای رسیدن به خواستههایمان دو نوع تلاش باید داشته باشیم:
تلاش جسمی
تلاش ذهنی
تلاش جسمی این است که درس بخوانیم و تلاش ذهنی این است که بدانیم در یک رشتهی خوب و در یک دانشگاه خوب قبول میشویم. در تلاش جسمی ما به سمت هدف میرویم ولی در تلاش ذهنی هدف به سمت ما میآید!
به نظر شما سرعت کدام بیشتر است؟
اینکه ما به سمت هدف برویم؟
اینکه هدف به سمت ما بیاید؟
یا اینکه هم ما به سمت هدف برویم و هم هدف به سمت ما بیاید؟
حالا کسی را در نظر بگیرید که روزی ده ساعت درس میخواند اما میگوید: «من میدانم قبول نمیشوم!» با این عدم تلاش ذهنی، این شخص به سمت هدف میرود اما هدف نهتنها به سمت او نمیآید، بلکه از او دور میشود.
روانشناسان عدهای تیرانداز ماهر را انتخاب کرده و آنها را به دو گروه تقسیم کردند. به مدت یک ماه، گروه «الف» هر روز به مدت یک ساعت در میدان تیر، تمرین تیراندازی کردند و تلاش کردند به وسط هدف شلیک کنند. گروه «ب» اسلحهها را تحویل داده و هر روز به مدت یک ساعت به صورت ذهنی تیراندازی کردند و تمام تیرها را به مرکز هدف زدند. بعد از یک ماه آزمون تیراندازی برگزار شد. گروه الف، 10 درصد پیشرفت داشتند و گروه ب، 25 درصد! به نظر شما اگر تیراندازان هم تمرین عملی کنند و هم تمرین ذهنی، چند درصد پیشرفت خواهند داشت؟
نکته در اینجاست که هر چه هم ذهن خلاقی داشته باشید، تلاش ذهنی، بهتنهایی شما را به هدف نمیرساند. من میخواهم در کنکور شرکت کنم و در یک دانشگاه خوب و در یک رشتهی خوب قبول شوم. برای رسیدن به این هدف باید کتاب درسیام را بخوانم و تست بزنم. دستیابی به این هدف، نیاز به تلاش جسمی (که در اینجا تمرین و فراگیری است) دارد. بدون تلاش جسمی و تنها با تلاش ذهنی چهطور ممکن است در کنکور قبول شوید؟ اما اگر تلاش جسمی را با تلاش ذهنی همراه کنید، معجزهی آن را خواهید دید. توجه کنید که در دو گروه تیراندازان ماهر بودند؛ یعنی کسانی که در تیراندازی مهارت داشتند و تمرین کرده بودند.
تلاش ذهنی شامل مثبتاندیشی و تصویرسازی ذهنی است. بهترین حالت این است که شما چند بار در روز و هر بار 5 الی 15 دقیقه تلاش ذهنی کنید. بهترین زمان این کار صبح و شب است.
مثبتاندیشی و کاربرد جملات مثبت را تقریباً همه بلد هستند اما تصویرسازی ذهنی کمی پیچیدهتر است. تصویرسازی ذهنی بزرگترین کشف روانشناسان در صد سال اخیر است.
تصویرسازی ذهنی به دو شکل انجام میشود:
تجسم آنچه قبلاً دیدهاید مثل کارنامهی آزمون قبلیتان، دست خودتان، اتاق خودتان یا حتی یک سیب
تجسم آنچه تا به حال ندیدهاید مثل قبولیتان در کنکور یا افزایش ترازتان
برای اینکه سرعت رسیدن به هدف را افزایش دهید یا بهعبارتی هدف به سمت شما بیاید، هر روز باید چند بار آنچه را ندیدهاید تصور کنید.
ابتدا باید بدن را به حالت آرامش ببرید. میتوانید به صورت نشسته روی صندلی (کمر، پاها و زانو راست و به حالت 90 درجه، کف دستها روی پاها) یا به پشت خوابیده (پاها کنار هم و دستها کنار پاها) باشید. عوامل حواسپرتی را از بین برده یا دور کنید. مثلاً تلویزیون و تلفن همراه را خاموش کنید. اگر نور لامپ آزاردهنده است آن را کم یا خاموش کنید. سروصدا را به حداقل برسانید. لباس راحت بپوشید و... . سپس برای اینکه بدن را به حالت آرامش ببرید مراحل زیر را انجام دهید:
چشمها را ببندید و چند نفس عمیق بکشید. پای راستتان را از نوک پا تا انتهای ران تجسم کنید. عضلات را یکی یکی شل کنید و ببینید که پایتان کاملاً در آرامش است. 30 ثانیه در همین حالت بمانید. همین مراحل را برای پای چپ، دست راست، دست چپ، عضلات شکم، پهلو، سینه و پشت انجام دهید. چهرهتان را تجسم کنید. انگار جلو آینه ایستادهاید. تجسم کنید که چهرهتان در آرامش کامل است. حالا بدن شما آمادهی تصویرسازی است. پیشنهاد میکنم اگر خاطرهی خوبی دارید که حس خوبی به شما میدهد، آن را مرور کنید.
هر شب قبل از خواب و صبح بعد از بیدار شدن ببینید که در جلسهی کنکور نشستهاید، دفترچه را باز میکنید، سؤالها را بلدید و همه را با آرامش کامل یکی یکی پاسخ میدهید. نتیجهی کنکور را ببینید. چه درصدهای بالایی دارید! همه به شما تبریک میگویند.
تکرار میکنم: نمیشود کلاس زبان انگلیسی نرویم، مطالعهی زبان انگلیسی نداشته باشیم و فقط تصویرسازی ذهنی کنیم و بعد ناگهان مثل بلبل انگلیسی صحبت کنیم. اول باید زبان یاد بگیریم و بعد تصویرسازی ذهنی کنیم و از سرعت پیشرفتمان تعجب کنیم. تلاش جسمی همراه با تلاش ذهنی معجزه میکند.