هیچ کس به اندازهی خود شما دلسوز و نگران سرنوشت شما نیست و از جزئیات برنامهتان آگاهی ندارد. این روش برنامهریزی شاید عرصهای ایجاد کند که شما در آن بتوانید ابتکارات و خلاقیتهای خود را ابراز کنید؛ آن هم در زمینهای که بیشترین اهمیت را در سرنوشت شما دارد؛ یعنی ورود به دانشگاه و ادامهی تحصیلات عالی. از هماکنون آگاه باشید و از همین امروز که شروع به تنظیم جدولهای برنامهریزی خود میکنید باید اندیشیدن به کار خود را نیز جدی بگیرید.
این خود شما هستید که فعالترین نقش را در برنامهریزی آموزشیتان دارید. البته اینکه هر کس هر روز خود را کنترل کند، درجهی پایبندی خود را محاسبه کند و... کار بسیار سختی است و البته نـابـرده رنـج گنـج میسـر نمـیشـود.
آنچه مهم است برخورد خلاقانهی شما با برنامهای است که خودتان آن را طرح میکنید. این روش برنامهریزی، شما را از وابستگی به اطرافیان بینیاز میکند و تنها نیاز دارید با یک مشاور خوب به طور مستمر رابطه داشته باشید تا با تجربهی خود و در نظر گرفتن مقتضیات زمان (مثل تغییر ساعت مطالعه در زمان امتحانات نسبت به روزهای قبل، تغییر ساعت مطالعه در ایام تعطیلات مثل عید نوروز و...) بر کار شما نظارت و کنترل داشته باشد و تغییراتی را که لازم است منظور کند.
حُسن دیگر این است که شما بهراحتی از نوع و حجم مطالعهی خود در مقابل دیگران میتوانید دفاع کنید. به طور مثال در مقابل نیش و کنایه زدن دوستان یا دخالتهای بیمورد بعضی از اطرافیان و مقایسهی مداوم شما با دیگران میتوانید به استناد ارقام و اعدادی که در دفاتر خود ثبت کردهاید از حقانیت توأم با صداقت خود دفاع کنید.
تعدادی از دانشآموزان با ثبت اعداد و ارقام دروغین میخواهند ساعات مطالعهی خود را بالا ببرند ولی موقع اعلام نتایج اسم خود را جزء قبولشدگان نمیبینند و میفهمند که چه اشتباهی کردهاند. سعی کنید با اطرافیان و از همه مهمتر خودتان روراست باشید و این را بدانید که هیچ بار کجی به منزل نرسیده و نمیرسد.