زمانی ورزش رزمی کار میکردم. روزی مهمان باشگاهی شدم و مبارزات شروع شد. پایان وقت و هنگام رفتن، استاد تیم مقابل درخواست مبارزهای دیگر کرد. من و حریف 110 کیلویی اما باتجربه و زانوهای سست جوان 17 ساله و ضربهی فنی!
آن روز اما استاد نظر دیگری داشت. کنارم کشید و گفت تو از حریف شکست نخوردی بلکه از خودت باختی. از لرزش زانوهایی که خودش را باور نداشت و تمریناتش را از یاد برده بود.
مهم این نیست که حریف چهقدر پرقدرت است؛ مهم ایمان به تواناییهای خودمان است.
کنکور حریفی است که با تواناییهایمان باید در مقابلش بایستیم و روزهای سخت تمرین و تلاشهایمان را به یاد داشته باشیم.
خوبیاش این است که بسته به تلاشمان حتماً به نتیجه خواهیم رسید.
با مشتهای گرهکرده و باور به خودتان وارد رینگ کنکور شوید. حتماً با لبخند باز خواهید گشت.