جلسهی آزمون بود و حوزهی کانون. دستم را روی شانهاش گذاشتم. مثل برقزدهها از جایش پرید. به مزاح گفتم: «داشتی غرق میشدی مرد. چند دقیقه بود که داشتی دست و پا میزدی؟»
با تعجب پرسید: «شما از کجا فهمیدید؟ حدوداً 10 دقیقهای بود که ذهنم روی این سؤال قفل شده بود. همیشه این مشکل را در آزمونها دارم و به درسهای آخر نمیرسم. زمان کم میآورم و ذهنم آشفته میشود.»
گفتم: «لابد فکر میکنی باید به همهی سؤالات پاسخ بدهی.»
در جواب گفت: «مگر غیر از این است؟»
واقعیت آزمونی این روزهای خیلیها به این شکل است. انتظار و توقع پاسخگویی به همهی سؤالات، آن هم بدون در نظر گرفتن تواناییهای درونیشان، که این خود عامل تعیینکنندهای در میزان پاسخگویی آنها به سؤالات است.
این توقع و عدم شناخت صحیح از یک طرف و از سوی دیگر گرداب عدم تمرکز و غرق شدن در سؤالات، یقیناً پارامتر مهمی در عدم پاسخگویی حداکثری دانستههاست.
راهکار این مشکل تکنیک چندتا از دهتاست که با عینیسازی تواناییها و ایجاد شناخت صحیح، انتظار تعداد پاسخگویی معقول را هم ایجاد میکند. همچنین با اجرای تکنیک ضربدر و منها، قدرت و مهارت پرش از سؤالات وقتگیر هم بهآرامی ایجاد میشود.
آزمون که تمام شد با لبخند گفت: «از آزمون بعد دیگر غرق نمیشوم. حتماً با مدیریت زمان و چندتا از دهتا جلیقهی نجات میسازم.»