برای ما بسیاری از اوقات پیش آمده است که احساساتی را در درون خود داریم اما نمیتوانیم آنها را بیان کنیم. از مهمترین این احساسات احساس نگرانی، ترس و اضطراب است. اگر این احساسات در درون ناخودآگاه ما بمانند و بروز پیدا نکنند، ممکن است آسیبهای بسیار مهمی را در پی داشته باشند. یکی از مهمترین زمانهایی که دانشآموز با این گونه احساسات روبهرو میشود، زمان آزمون است. اگر دانشآموز نتواند این قبیل احساسات را در خود مهار کند، با مشکلات زیادی روبهرو خواهد شد و علیرغم اینکه ممکن است برای آزمون آماده بوده باشد، آزمون خوبی را رقم نخواهد زد.
از مهمترین راههای مواجهه با این احساسات و کنترل آنها «بیاندرمانی» است. بیاندرمانی شیوهای است که افراد با استفاده از آن میتوانند احساسات خود را بروز دهند و به این وسیله آن را کنترل کنند. یکی از مهمترین روشهای بیاندرمانی استفاده از برگههای «خودنگاری» است. استفاده از این برگهها برای نخستین بار توسط پروفسور پنبیکر به کار گرفته شد و پژوهشهای متعددی در این زمینه انجام شد. پژوهشهای متعدد دیگری هم بعدها در مورد ارتباط استفاده از خودنگاری و رابطهی آن با فاکتورهای سلامتی از جمله قند خون و ترشحات هورمونهای مختلف انجام گرفت که تقریباً همگی مهر تأییدی بر نتیجهی مفید استفاده از خودنگاری بودند. استفاده از برگههای خودنگاری هماکنون در بسیاری از نقاط جهان به صورت فردی و گروهی انجام میشود و تارنماهای بسیاری خودنگاری را ارائه میدهند.
اما شاید این سؤال پیش بیاید که برگههای خودنگاری چگونه باعث بروز احساسات میشوند؟
همان طور که از نام این برگهها پیداست، خودنگاری از ریشههای ذهنی مغز تغذیه میشود و ضمن اینکه در آن احساسات دانشآموز بیان میشود، ناخودآگاه دانشآموز به نوعی آرامش و تمرکز میرسد و میتواند اطلاعات طبقهبندیشده را بازیابی کند.
در نوشتن خودنگاری باید توجه کرد که فقط هر آنچه به ذهن میآید نوشته شود و خود را درگیر قواعد دستوری و نوشتاری نکنند.
اگر دانشآموزان اهمیت لازم را برای برگههای خودنگاری قائل شوند، نتایج آن را بهراحتی مشاهده خواهند کرد.