مدرسهسازی، مقدمــهای برای صعـود
مدارس خیّرساز، امروز بخش بزرگ شناسنامهی دستگاه آموزشی کشور است. هر روز اخبار بسیاری منتشر میشود که هممیهنی در گوشهای از این خاک پرگهر، بنایی ساخته تا در آن کودکی استعدادش را بروز دهد و دههای دیگر در جمع مردمانی از هر نژاد و قبیله، سر برافرازد و با غرور ایرانیاش بگوید: «از مهد بزرگان، سرزمین ابنسینا و زادگاه خیام هستم.»
مرحوم سیدابوالقاسم حقبهجانب یکی از خیّرینی بودند که عمرشان به دنیا نبود تا در مراسم افتتاح مدرسهای که ساختهاند شرکت کنند. با فرزند ایشان سیدمحمدباقر حقبهجانب گفتوگویی انجام دادیم که در ادامه میخوانید...
آقای حقبهجانب! از تصمیم پدرتان برای ورود به عرصهی مدرسهسازی بگویید.
پدرم خیلی دوست داشت در نقطهای از کشور یک درمانگاه مجهز بسازد. من به ایشان شهرستان علیآباد کتول را پیشنهاد دادم؛ زیرا محل کار ما در شهر صنعتی علیآباد کتول بود. وقتی موضوع را با هیئت امنای آنجا در میان گذاشتیم آنها پیشنهاد ساخت یک مدرسهی دخترانه را به ما دادند و در واقع نظر پدرم را به این امر معطوف کردند؛ چون روستای مزبور فاقد دبیرستان دخترانه بود. در نهایت در سال 86 مدرسه ساخته شد؛ اما عمر پدرم به دنیا نبود تا در مراسم افتتاح مدرسه شرکت کند. البته ایشان زمینی را هم برای ساخت درمانگاه در روستای علیآباد کتول اهدا کردند.
مدرسهای که به سفارش مرحوم پدر و همت آقای حقبهجانب ساخته شد در روستای علیآباد کتول واقع در مسیر جادهی مشهد و در زمینی به مساحت 3500 متر مربع است. آقای حقبهجانب در ادامه توضیح دادند که هماکنون کمکهای نقدی ایشان برای همان مدرسهی دخترانه ادامه دارد و البته تصمیم دارند در آینده به صورت جدی در ساخت مدارس دیگر مشارکت کنند.
آقای حقبهجانب خطاب به مخاطبان این مجله چه صحبتی دارید؟ به ویژه برای آنهایی که در ذهنشان جرقهی ورود به این عرصه روشن شده است؟
به نظر من هر کسی با برداشتن حتی یک قدم به سمت امر خیر و عامالمنفعه میتواند رضایت خدا و خلق او را جلب کند و حتم دارم در درگاه باری تعالی بدون اجر نخواهد ماند. به خصوص اگر در راه تعالی علم و برای پیشرفت کشور باشد.
