عربي آزمون 26 آبان
مبحث عادي: درس هاي 1 تا 3 (صفحه ي 1 تا 35)مبحث موازي: درس هاي 1 و 2 (صفحه ي 1 تا 24)
«فعل امر»: امر مخاطب از شش صيغه ي مخاطب فعل مضارع ساخته مي شود.
نحوه ي ساخت: 1) حرف مضارعه(تـَ) را حذف مي کنيم. 2) به جاي آن همزه(ا) مي گذاريم. 3) حرکت همزه را با توجه به حرکت عين الفعل قرار مي دهيم. يعني اگر حرکت عين الفعل ضمّه(ـُ) باشد همزه نيز (ـُ) مي گيرد، و اگر فتحه(ـَ) يا کسره (ـِ) باشد، همزه نيز (ـِ) مي گيرد. 4) آخر فعل ها را «مجزوم» مي کنيم. يعني اگر حرکت آخرين حرف فعل ضمّه (ـُ) باشد، آن را به ساکن تبديل مي کنيم، و اگر آخرين حرف «ن» باشد آن را حذف مي کنيم.به جز صيغه ي جمع مؤنث مخاطب.
مثال:
|
صيغه |
فعل امر |
ترجمه |
|
مفرد مذکر مخاطب |
إِذهَب |
برو(يک مرد) |
|
مفرد مؤنث مخاطب |
إِذهَبي |
برو(يک زن) |
|
مثنّاي مذکّر و مؤنث مخاطب |
إِِذهَبا |
برويد(دو مرد يا زن) |
|
جمع مذکر مخاطب |
إِذهَبوا |
برويد(چند مرد) |
|
جمع مؤنث مخاطب |
إِذهَبنَ |
برويد(چند زن) |
«فعل نهي»: از شش صيغه ي مخاطب فعل مضارع ساخته مي شود.نحوه ي ساخت: 1) قبل از شش صيغه ي مخاطب فعل مضارع حرف «لا» را اضافه مي کنيم. 2) آخر فعل ها را مجزوم مي کنيم. مجزوم کردن در فعل امر توضيح داده شد.
مثال:
|
صيغه |
فعل نهي |
ترجمه |
|
مفرد مذکر مخاطب |
لا تَذهَب |
نرو(يک مرد) |
|
مفرد مؤنث مخاطب |
لا تَذهَبي |
نرو(يک زن) |
|
مثنّاي مذکّر و مؤنث مخاطب |
لا تَذهَبا |
نرويد(دو مرد يا زن) |
|
جمع مذکر مخاطب |
لا تَذهَبوا |
نرويد(چند مرد) |
|
جمع مؤنث مخاطب |
لا تَذهَبنَ |
نرويد(چند زن) |
جمله ي اسميه: جمله اي که با اسم شروع شود، اسميّه است. مهم ترين اجزاي آن ، «مبتدا و خبر» هستند.
«مبتدا»: معمولاً اولين اسمي که در جمله ي اسميّه مي آيد، مبتدا است.و هميشه داراي علامت رفع ( ضمّه يا تنوين ضمّه) (ـُ ـٌ) مي باشد.
|
مبتدا |
حرکت |
مثال |
|
با «الـ» |
ـُـ |
الطّالِبُ ناجِحٌ. |
|
بدون «الـ» |
معمولاً ـٌ |
عليٌّ تِلميذٌ. |
|
اسم اشخاص مؤنث |
ـُـ |
مريمُ تِلميذَةٌ. |
«خبر»: خبري در مورد مبتدا مي دهد.
|
انواع خبر |
حرکت |
مثال |
|
اسم |
مرفوع (ـُ يا ـٌ) |
الطّالِبَةُ ناجِحَةٌ. |
|
فعل |
ــ |
الأسدُ يأکُلُ. |
|
حرف + اسم |
اسمي که بعد از حرف مي آيد ، بايد کسره(ـِ يا ـٍ) بگيرد. |
الحمامةُ في الحديقَةِ. |
جمله ي فعليه: جمله اي که با فعل شروع شود، فعليه است. اجزاي اصلي آن «فعل وفاعل» است. فاعل هميشه مرفوع است، يعني ضمّه (ـُ) يا تنوين ضمّه (ـٌ ) مي گيرد.
|
فاعل |
حرکت |
مثال |
|
با «الـ» |
ـُـ |
نَجَحَ الطّالِبُ. |
|
بدون «الـ» |
معمولاً ـٌ |
ذَهَبَ طالبٌ. |
|
اسم اشخاص مؤنث |
ـُـ |
جَلَسَت مريمُ. |
نکته: فعل غايب در ابتداي جمله مفرد مي آيد، حتّي اگر فاعل آن مثنّي يا جمع باشد، اما از جهت مذکر يا مؤنث بودن تابع فاعل خواهد بود.
مثال: ذَهَبَ التَّلاميذُ إلي المَدرَسَةِ.( ذَهَبَ : فعل، مفرد مذکر) ( التَّلاميذُ: فاعل، جمع مذکر)
گزيده ي نکات آموزشي درس عربي، پايه ي اول دبيرستان (آزمون 24 شهريور)
همانطور که مي دانيد سؤالات اين بخش به صورت نگاه به آينده است، که شامل يادآوري(درس 1)، اوزان ثلاثي مزيد(دروس2 و3)
ثلاثي مجرد: به فعل هايي که صيغه ي اوّل فعل ماضي آن ها سه حرف داشته باشد، ثلاثي مجرّدگفته مي شود.
ثلاثي مزيد: به فعل هايي که صيغه ي اوّل فعل ماضي آن ها بيش از سه حرف داشته باشد، ثلاثي مزيدگفته مي شود.
اوزان ثلاثي مزيد:
|
ماضي |
مضارع |
امر |
مصدر |
|
أفعَلَ (أحسَنَ) |
يُفعِلُ (يُحسِنُ) |
أفعِل (أحسِن) |
إفعال (إحسان) |
|
فَعَّلَ (عَلَّمَ) |
يُفَعِّلُ (يُعَلِّمُ) |
فَعِّل (عَلِّم) |
تَفعيل (تَعليم) |
|
فاعَلَ (جاهَدَ) |
يُفاعِلُ (يُجاهِدُ) |
فاعِل (جاهِد) |
مُفاعَلَة(مُجاهَدَة)/فِعال(جِهاد) |
|
تَفَعَّلَ (تَعَلَّمَ) |
يَتَفَعَّلُ (يَتَعَلَّمُ) |
تَفَعَّل (تَعَلَّم) |
تَفَعُّل (تَعَلُّم) |
|
تَفاعَلَ (تَکاتَبَ) |
يَتَفاعَلُ (يَتَکاتَبُ) |
تَفاعَل (تَکاتَب) |
تَفاعُل (تَکاتُب) |
|
إفتَعَلَ (إکتَسَبَ) |
يَفتَعِلُ (يَکتَسِبُ) |
إفتَعِل (إکتَسِب) |
إفتِعال (إکتِساب) |
|
إنفَعَلَ (أنقَلَبَ) |
يَنفَعِلُ (يَنقَلِبُ) |
إنفَعِل (إنقَلِب) |
إنفِعال (إنقلاب) |
|
إستَفعَلَ (إستَخرَجَ) |
يَستَفعِلُ (يَستَخرِجُ) |
إستَفعِل (إستَخرِج) |
إستِفعال (إستِخراج) |
نکات:
در باب «إفعال» همزه ي فعل امر بر خلاف ساير فعل هاي امر مفتوح (أَ) است.
در ساخت فعل امرهرگاه پس از حذف حرف مضارعه، با حرف ساکن دار مواجه نشديم، ديگر نيازي به همزه نداريم. فعل امر در باب هاي «تَفعيل، مُفاعَلَة، تَفَعُّل، تَفاعُل» بدون نياز به همزه ساخته مي شوند.
فعل لازم و متعدي: فعلي که مفعول مي پذيرد متعدي و فعلي که مفعول نمي پذيرد لازم است.
در ميان افعال مزيد برخي لازم، برخي متعدي و برخي به هر دو صورت ترجمه مي شوند.
الف) فعل هايي که در باب هاي «إفعال، تَفعيل، إستِفعال» به کار مي روند، به صورت متعدي ترجمه مي شوند.
ب) فعل هايي که در باب «إنفِعال» به کار مي روند، به صورت لازم ترجمه مي شوند.
ج) فعل هايي که در باب هاي «إفتِعال، تَفَعُّل» به کار مي روند گاهي لازم و گاهي متعدي ترجمه مي شوند.
د)در ترجمه ي فعل هايي که در باب هاي «تَفاعُل و مُفاعَلَة» به کار مي روند، گاهي از حرف «با» استفاده مي شود.
