یک کارشناس حیاتوحش گفت: جغدها نمیتوانند چشمان خود را حرکت دهند بلکه باید سر خود را برای دیدن چیزی به سوی آن بچرخانند.
محسن امیری بیان کرد: شاه بوف پرندهی بومی ایران است و درگذشته نه چندان دور از پراکندگی خیلی فراوانی برخوردار بود و امروزه نیز نسبتاً فراوان است.
وی اضافهکرد: از آمار و پراکندگی این پرنده با شکوه ایرانی اطلاع دقیق و درستی در دست نیست این پرنده در نواحی کوهستانی، استپها، مناطق صخرهای و سنگهای بیرون زده به سر برده و در لبه صخرهها و شکافها یا لانههای متروکه، آشیانه میسازد.
امیری ادامهداد: شاه بوف اندازهاش 66 تا 70 سانتیمتر بوده و بزرگترین نوع جغد (دو برابر جغد گوشدراز) در ایران است.
کارشناس مسئول حیاتوحش لرستان بیانکرد: یزرگترین جغد، جغد بزرگ خاکستری است که در اعماق جنگلهای کانادا و آلاسکا زندگی میکند. بلندی آن ۶۷ سانتیمتر و بال گشودهاش به ۱۳۷ تا ۱۵۲ سانتیمتر میرسد.
امیری افزود: این پرنده شکاری دارای گوشپرهای مشخص، سینه زرد مایل به قهوهای با رگههای پهن، چشمهای درشت نارنجی رنگ، سطح پشتی زرد مایل به قهوهای با لکههای قهوهای پررنگ است. شاهبوف، طعمههای بزرگ تا اندازه خرگوش را میتواند شکار کند.
وی بیان کرد: این حیوان، صبح خیلی زود و غروب به شکار میپردازد و در شکاف سنگها و درختها استراحت میکند، روی شاخههای درخت در محلی نزدیک به تنه درخت بهطور قائم مینشیند، شاهبوف پرندهای تکزی است.
این کارشناس حیاتوحش اضافه کرد: هرکس در یک نگاه میتواند جغد را به واسطه صورت پهن، پرها و چشمان گردش از سایر پرندگان باز شناسد. چشمان جغد خیلی درشت است. این چشمان برآمده بوده و شبیه بیشتر پرندگان دیگر نیست. برای همین جغدها میتوانند هرچیز را با هر دو چشم در یک زمان ببینند.
وی گفت: جغدهای دوربین دو چشم جداگانه مانند انسان دارند. اما جغدها نمیتوانند چشمان خود را مانند آدم حرکت دهند بلکه باید سر خود را برای دیدن چیزی به سوی آن بچرخانند. جغدها به خوبی و سریع میتوانند پرواز کنند. هنگام گرفتن شکار با سرعت برق آسایی میپرد.