چوگان از ورزشهاي کهني است که به دليل رواج بين پادشاهان به ورزش شاهان معروف است. براي شناخت بيشتر اين ورزش ابتدا بايد تاريخچه آن را بدانيم. تاريخ نگاري نشان ميدهد اين ورزش ابتدا در ايران آغاز شده، اما متاسفانه در حال حاضر کمتر اين رشته برگزار ميشود.
چوگان ورزشي همراه با است سواري است که در اصل جنگجويان و سوارکاران نظامي آن را انجام ميدادند. براي انجام اين ورزش بايد زمان زيادي گذاشت.
چوگان ورزشي اشرافي است که ابتدا در بينالنهرين انجام شده است. جنگجويان نظامي و سواراکان ايراني براي نشان دادن شجاعت خود و مهارتشان در سوارکاري چوگان بازي ميکردند. سپس اين ورزش توسط مردم بريتانيا انجام شد و در قرن 19 هم سرهنگهاي آمريکايي به انجام آن پرداختند.
چوگان به طور سنتي بر روي چمن انجام ميشود و ابعاد اين زمين به کشوري که در آن چوگان انجام ميشود، بستگي دارد. در اين ورزش دو گروه چهار نفره از اسب سواران در مقابل هم قرار ميگيرند و توپي به قطر 8.5 سانتيمتر از جنس چوب يا پلاستيک را هدايت ميکنند و تا آنجا که ميتوانند به حريف گل ميزنند. براي هدايت توپ از چوب بامبو يا رزين استفاده ميکنند.
معمولا چوگان در زمين با عرض 145 متر و طول 275 متر انجام ميشود. دروازه چوگان از دو تيرک تشکيل شده که به فاصله 7.5 متر از هم قرار دارند. معمولا چوگان در 8 نوبت 7 و نيم دقيقهاي انجام ميشود. بعد از هر گل دو تيم جاي خود را عوض ميکنند.
هنگامي که توپ در سمت راست بازيکني است که به سمت آن ميرود، تقدم ضربه با اوست و کس ديگري اجازه ندارد که توپ را پرتاب کند. هر تيمي که بيشتر گل بزند برنده ميشود.
بازي چوگان از سال 1900 تا 1939 ميلادي جزو بازيهاي المپيک بوده است.
