بسم الله الرحمن الرحیم
اقتصاد بین الملل / اقتصاد / مطابق با آزمون 6 اسفند دوازدهم انسانی
آرمین عبدالحسینی / رتبه 29 کنکور 1400 / دانشجوی رشته حقوق دانشگاه تهران
انسان ها به دلیل توانایی و خواسته های گوناگونی که دارند به برقراری ارتباط با یکدیگر نیازمندند. روابط اقتصادی نیز بر همین اساس شکل می گیرد. روابط اقتصادی گاه به صورت ساده و در حد مبادله بین افراد در داخل کشور و زمانی به شکل پیچیده و در سطح بین المللی بروز می کند.
موانع گسترش تجارت بین الملل در گذشته
مهم ترین عواملی که مانع از رشد و پیشرفت تجارت بین الملل بودند عبارتند از:
1. موانع قانونی ، ناامنی و ضعف دولت ها
در گذشته اگر فردی می خواست کالایی را از شهری به شهر دیگر صادر کند با خطر هجوم و حمله دزدها و راهزنان رو به رو می شد. حاکمان محلی در گذشته با هدف حمایت از صنایع داخلی ، هرگونه مراوده خارجی را تهدید تلقی می کردند و اجازه گسترش روابط اقتصادی بین المللی را نمی دادند.
2. هزینه های تجارت
نبود وسایل حمل و نقل و راه های مناسب ، هزینه های تجارت را به شدت افزایش می داد به طوری که حمل و نقل کالاها تنها در محدوده خاصی انجام می گرفت و اغلب افراد در طول عمر خود فقط کالاهایی را مصرف می کردند که در منطقه محل سکونت آن ها تولید می شد.
عواملی که باعث کاهش هزینه های تجارت و افزایش سرعت آن شدند:
* انقلاب دریانوردی ایرانیان و مسلمانان در قرون 12 و 13 هـ . ق و سپس اروپاییان در قرن 15 م
* پیدایش صنعت بخار ، حمل و نقل ریلی و هوانوردی
* پیشرفت دانش بشری ، مقررات مورد قبول بین المللی ، وجود امنیت نسبی در سرزمین ها و احداث راه های مناسب
تاجر و تجارت بین الملل
تولید کنندگان معمولا فرصت ، تخصص و امکانات لازم را برای فروش تولیدات خود به مصرف کنندگان کشورهای دیگر ندارند به همین دلیل این کار را از طریق افرادی انجام می دهند که شغل آن ها خرید محصول در مرکز تولید و فروش آن در مناطق مصرف بین المللی است.
امروزه به تاجر یا بازرگان ، بازاریاب بین المللی نیز گفته می شود. کلیه امور بازرگانی که تاجر به آن ها می پردازد ، در حوزه تجارت قراردارد.
تاجر کسی است که محصول را در مراکز تولید می خرد و در مناطق مصرف بین المللی می فروشد.
تاجران با اطلاع از بازارهای کشورهای دیگر و نیازها و علایق مصرف کنندگان خارجی می توانند کمک شایانی به تولیدکنندگان داخلی و افزایش رونق اقتصادی کشور کنند.
تجارت بین الملل: مجموعه فعالیت های مربوط به مبادله کالا و خدمات است که بین کشورهای مختلف انجام می شود.
امرزه با گسترش جوامع و متنوع شدن کالاهای تولیدی و وسایل حمل و نقل ، تجارت با روش های علمی صورت می گیرد. امروزه در همه دانشگاه های دنیا رشته های مرتبط با تجارت تدریس می شود. هر کشوری که در نیروهای متخصص و آموزش دیده بیشتری داشته باشد ، در تجارت موفق تر است.
علت روی آوردن ملل به تجارت
موقعیت و امکانات طبیعی هر کشور موجب شده که ساکنان آن کشور به تولید کالاهای خاصی بپردازند. از آن جایی که مردم هر کشور نیازهای گوناگونی دارند ولی امکانات داخلی آن ها برای رفع این نیازها کافی نیست ، کشورهای مختلف باید از طریق تجارت بین المللی نیازهای متقابل یکدیگر را رفع کنند.
برخی از علل روی آوردن ملل به تجارت عبارتند از:
* یکسان نبودن منابع و عوامل تولید:
کشورها از نظر در اختیار داشتن منابع طبیعی ، معادن زیرزمینی و نیروی انسان متخصص شرایط یکسانی ندارند.
* یکسان نبودن کشورها از نظر دسترسی به فناوری
چرا کشورهای توسعه یافته، یافته های خود را به رایگان در اختیار سایر کشورها قرار نمی دهند؟
دست یابی به فناوری ساده نیست و کشورهای توسعه یافته طی سال های متمادی با تلاش و صرف هزینه های فراوان موفق شده اند به اختراعات جدید و فناوری های نوین دست یابند. از این رو، سطح فناوری در کشورهای مختلف، متفاوت است دسترسی به علوم و فناوری های جدید و موفقیت در به کار گیری آنها موجبات افزایش تنوع و کیفیت کالاهای تولیدی و کاهش هزینه ها را فراهم می آورد.
* شرایط اقلیمی متفاوت ، تنوع آب و هوایی و شرایط طبیعی متفاوت در سرزمین های مختلف، باعث می شود که هر سرزمین شرایط تولید محصولات خاصی را داشته باشد برای مثال، خشکبار در شرایط آب و هوایی برخی از نقاط ایران و میوه های استوایی در شرایط آب و هوایی کشورهای استوایی به عمل می آید
مزیت مطلق و مزیت نسبی
سه عامل یکسان نبودن منابع و عوامل تولید ، یکسان نبودن کشورها از نظر دسترسی به فناوری و شرایط اقلیمی متفاوت ، توان تولیدی منطقه با کشور را در مقایسه با منطقه با کشور دیگر تغییر می دهد و موجب می شود ، «تولید محصولی نسبت به محصولی دیگر و مقرون به صرفه تر شود و امنیت اقتصادی ایجاد می کند.
مثال: الف) دو کشور ایران و برزیل را در نظر بگیرید. هر دو کشور به یک اندازه از نیروی کار، سرمایه و دانش فنی برخوردارند. فقط غذا و پوشاک با قیمت های یکسان تولید می شوند هر دو کشور اگر همه عوامل تولیدشان را با اشتغال کامل برای تولید غذا به کار بگیرند ، ایران ۶۰ واحد و برزیل ۴۰ واحد تولید می کند هر دو کشور اگر همه عوامل تولیدشان را با اشتغال کامل برای تولید پوشاک به کار بگیرند ، ایران ۳۰ واحد و برزیل ۷۰ واحد تولید می کند.
نتیجه: برزیل در تولید پوشاک و ایران در تولید غذا مزیت مطلق دارد .
در نتیجه بهتر است در محصولی که مزیت دارند، تخصص و تمرکز باید و محصولات خود را با یکدیگر مبادله کنند.
با این تقسیم کار، رفاه مردم دو کشور و نیز مجموع تولید جهان افزایش می یابد.
مثال: کشور دیگری مثل کنیا را در نظر بگیرید که از نظر عوامل تولید با دو کشور ایران و برزیل یکسان است. چنان چه کنیا همه امکانات خود را بر تولید غذا متمرکز کنند می تواند 20 واحد غذا و اگر به پوشاک تخصیص دهد 10 واحد پوشاک تولید کند
در این مثال ملاحظه می شود که کنیا در تولید غذا و پوشاک نسبت به ایران و برزیل مزیت اقتصادی ندارد؛ یعنی هیچ کدام از آن دو کالا را به صرفه تولید نمی کند. به عبارت دیگر قیمت تمام شده هر دو کالا در کنیا از دو کشور دیگر بیشتر است سوالی که مطرح می شود این است که آیا کشور کنیا به هیچ وجه امکان تخصصی شدن و حضور در تجارت جهانی را دارد؟
اقتصاددانان در این حالت مفهوم و مزیت نسبی را به کار می برند و می گویند هر چند کنیا در غذا و پوشاک نسبت به دیگر کشورها مزیت مطلق ندارد در کشور خود در تولید غذا نسبت به پوشاک مزیت نسبی دارد. بنابراین باید در صنعت غذا متمرکز شود و پوشاک مورد نیاز خود را از برزیل وارد کند.
اگر اصل مزیت های مطلق و نسبی رعایت نشود ، اولا منابع و سرمایه ها در فضای تولید اسراف و تبذیر می شود و ثانیا با تولید محصولات کمتر و بی کیفیت تر رفاه جوامع کاهش می یابد.
دو مفهوم مزیت مطلق و مزیت نسبی در هر زندگی جمعی اعم از شهری ، منطقه ای و جهانی مطرح است و خانواده یا کشور را به تک محصولی شدن سوق می دهد. به همین دلیل اغلب خانوارها در زندگی اجتماعی شهری ، تک محصولی است
تجارت بین الملل آسان برای تمامی کشورها و مؤسسات و افراد می تواند سود آور باشد زیرا اصل مزیت نسبی موجبات تخصص و تقسیم کار بین المللی را فراهم می آورند.
کشورها با توجه به برتری با مزیت نسبی خود در تولید یک یا چند کالا و انتقال منابع از بخش های بدون مزیت به بخش های دارای مزیت ، کمیت و کیفیت تولید خود را افزایش می دهد. در این صورت با تقسیم کار و مبادله حجم و کیفیت کالاهای تولید شده در جهان افزایش می یابد و بنابراین سطح رفاه و زندگی مردم جهان بهبود می یابد.
تجارت بین الملل فواید جانبی دیگری هم برای تولید کنندگان و مصرف کنندگان دارد.
مزایا برای تولید کنندگان:
الف) ادامه کار تولید، ادامه کار بسیاری اثر تولید کنندگان به وارد کردن ماشین آلات و لوازم یدکی با مواد اولیه از دیگر کشورها بستگی دارد.
ب) توسعه بازار: بازارهای داخلی محدودند. به همین دلیل تولید کنندگان از طریق صادرات می تواند بازار وسیع تری را داشته باشند و کالاهای اضافی خود را به قیمت بالاتر و شرایط بهتر به فروش برسانند.
ج) بهبود کیفیت کالاهای تولیدی در نتیجه تجارت بین الملل ، کالاهای خارجی وارد کشورها می شوند و اگر این امر هدفمند و با مدیریت صحیح انجام شود ، تولید کنندگان داخلی به منظور رقابت با تولید کنندگان خارجی به تلاش بیشتر برای تولید بهتر و کارآمدتر وادار می شوند.
مزایا برای مصرف کنندگان:
الف) واردات کالاهای خارجی به مصرف کنندگان امکان می دهد که از کالاهای متنوع و ارزان استفاده کند، زیرا کالاهای خارجی در صورتی وارد یک کشور می شوند که از کالاهای مشابه داخلی ارزان تر و مرغوب تر باشد یا مشابه آنها در داخل تولید نشود.
ب) صادرات کالا به خارج سبب می شود که مصرف کنندگان ارز لازم برای پرداخت بهای کالاهای ضروری وارداتی را به دست آورند.
مبادلات بین المللی در بازارهای کار و سرمایه
روابط اقتصادی بین کشورها در فضای بین الملل فقط به مبادله کالا و خدمات محدود نمی شود ، بلکه به حرکت نیروی کار و سرمایه از نقطه ای از دنیا به نقطه ای دیگر نیز گسترش می یابد:
* مهاجرت کارگران از یک کشور به کشور دیگر
* کشوری که با جذب سرمایه گذاری های خارجی ، نه تنها پس اندازهای داخلی ، بلکه پس اندازهای کشورهای دیگر را نیز در رشد و افزایش کارخانه ها و بخش تولیدی داخلی به کار می گیرد.
سیاست های تجاری
کشورها برحسب وضعیت اقتصادی خود سیاست های تجاری مختلفی را اتخاذ می کنند مثلا کشوری برای تشویق صادرکنندگان داخلی برای نفوذ به بازارهای جهانی با تشویق سرمایه گذاران خارجی به سرمایه گذاری در داخل یارانه های مختلف و انواع تسهیلات اقتصادی و حقوقی ارائه می دهد.
کالاهایی که در همه کشورهای دنیا مشمول حمایت دولت ها قرار می گیرند، عبارت اند از:
* کالاها و صنایع راهبردی (صنایع دفاعی، انرژی و گندم)
* صنابع نوزاد (مثل فناوری های نوین در ایران) که در ابتدای عصر خود بوده و توان رقابت با منابع خارجی را ندارند.
برخی از اقتصاددانان مفهوم مزیت نسبی را مفهوم استعماری می دانند، اما این مفهوم، مفهوم منطقی و درست است، اما می بایستی بین منافع ملی و منافع بین المللی ترکیب جامعی ایجاد کرد.
محصولات راهبردی
علت تأکید اقتصاددانان به اهمیت خود کفایی در برخی از تولیدات ؛ منازعات و جنگ های اقتصادی قرن های اخیر و رفتار استکباری قدرت های جهان موجب شده است اقتصاددانان به اهمیت خود کفایی در بخشی از تولیدات داخلی و عدم وابستگی برای تأمین آن ها از خارج تأکید کنند.
کالاهای ضروری مثل دارو و غذا و محصولات کشاورزی حوزه انرژی اعم از تفت و هسته ای و انرژی های نو و صنایع نظامی و دفاعی می تواند موجب بهانه جویی و سلطه دشمن با رقیب و ضعف و وابستگی کشور شود.
این کالاها و خدمات را که تولید آنها بدون توجه به میزان سود ، هزینه و بازار و ... انجام می شود محصولات راهبردی می نامند.
بدین ترتیب اقتصاددانان به مزیت نسبی راهبردی و منافع سیاسی و غیر اقتصادی هم توجه می کنند.
خلق ارزش بیشتر از بیکاری
اصل بر این است که مزیت های مطلق و نسبی و عدم تخصیص امکانات تولید به حوزه های غیرمزیتی رعایت شود.
در چه صورتی این اصل رعایت نمی شود؟ اگر در کوتاه مدت برای عوامل تولید مثل نیروی کار بی مهارت اشتغالی ممکن نباشد ، تولید و خلق ارزش افزوده حتی در محصولی غیر مزیتی و کم از بیکاری بهتر است.
احیا و خلق مزیت اقتصادی
محیط جغرافیایی و طبیعت ، مزیت های اقتصادی را در اختیار هر کشور می گذارد اما نباید به آن مزیت های بالفعل بسنده کرد.
چه چیزی کشور را از مسیر عقب ماندگی قبلی نجات می دهد؟
* احیای مزیت های بالقوه مانند محصولات کشاورقری جدید و پرمحصول با صنایع جدید دریایی
* خلق مزیت های اقتصادی جدید به ویژه در عرصه خدمات، علم و فناوری و صنایع فرهنگی تمام محصولات نرم
بسیاری از منابع ثروت و موفقیت کشورهای پیشرفته ناشی از مزیت هایی است که تا چند قرن پیش فاقد آن ها بوده اند و اکنون دارای آن هستند. کشورهای موفق ، پیوسته در حال انتقال از مزیت هایی با ارزش افزودن کمتر به مزیت های با ارزش افزوده بیشتر هستند. کشورهایی که زمانی به دلیل صنعتی بوده پیشرفته به شمار می رفتند امروزه صنایع خود را به کشورهای دیگر منتقل می کنند.
حمایت از صنایع نوزاد و گلخانه ای
مزیت داشتن یا نداشتن ، مفهومی ایستا و دائمی نیست. اگر کشوری به دلیل محدودیت های طبیعی، مزیت اقتصادی نداشته باشد به این معنی نیست که نمی تواند به مزیت دست یابد. محصولات با هزینه تمام شده زیاد و کیفیت کم ، با حمایت دولت با مصرف کنندگان از آن ، می تواند مزیت به دست آورد. این نوع حمایت ها باید مشروط، گام به گام و در محدوده زمانی معین باشد.
پیشرفت های علم و فناوری موجب شده است امروزه دیگر محدودیت های طبیعی مانع کسب مزیت اقتصادی نباشد.
صنایع نوزاد و صنایع گل خانه ای صنایعی هستند که با حمایت دولت و مردم در مسیر کسب مزیت اقتصادی است.
تولید فراملیتی و چندملیتی
امروزه تولید اغلب کالاها به ویژه تولید کالاهای الکترونیکی ، فرا مرزی شده است و عباراتی مانند ساخت ژاپن معنایی ندارد.
اقتصاد های هوشمند با تأسیس مؤسسات چند ملیتی و فراملیتی ، مزیت های اقتصادی کشورهای دیگر را به خود اختصاص می دهند و یا در حالت خوش بینانه آن ها را هم در تولید مشارکت می دهند.
کارگر در برخی کشورها از کشور های دیگر بسیار ارزان تر است به همین دلیل مارک های تجاری معروف دنیا اغلب کارخانه خود را به آن کشورها منتقل می کنند مانند تولید پوشاک مارک دار انگلیسی در بنگلادش
یکی از شیوه های استعمار نوین انتقال مایع مونتاژ، صنایع کثیف (آلاینده ها) و یا تاسیس صنایع متناسب با منابع طبیعی در کشور مقصد است. این روش با اعطای وام و با سرمایه گذاری خارجی انجام می شود و معمولا کشور مقصد آن را برای خود موفقیت به شمار می آورد.
قیمت گذاری ناعادلانه
قیمت گذاری ناعادلانه ، ارزش های نابرابری بین محصولات کشورهای قوی و ضعیف برقرار می کند و در نتیجه انرژی ، محصولات کشاورزی ، غذا و اغلب محصولات خام و فاقد فناوری قوی در دنیا ارزان است. در مقابل محصولات با فناوری بالا و دانش بنیان گران ارزش گذاری می شود بنابراین تجارت جهانی منافع را افزایش می دهد به شرط اینکه منافع حاصل از تجارت ، عادلانه تقسیم شود و از سوی برخی کشورهای قدرتمند مصادره نشود.
ضرورت تعاملات بین المللی و حضور جهانی
عرصه تجارت بین المللی ، عرصه تلاش و رقابت است و در فضای رقابتی ، فقط کسانی برنده اند که ضمن شناسایی و افزایش توانمندی های تولیدی خود مزیت نسبی ، فرصت های بین المللی را نیز به خوبی بشناسند و با هوشمندی و کوشش فراوان و افزایش همکاری های دو جانبه بین المللی از آنها بهره مند شوند.
شکنندگی و آسیب پذیری اقتصادی
زندگی عموم انسان ها در جامعه شهری بر تک محصولی مبتنی است.
در فضای جهانی اقتصاد تک محصولی ، اقتصادی شکننده و آسیب پذیر است. زیرا اقتصاد تک محصولی در مواقع بحرانی ، امکان تاب آوری و انعطاف پذیری مقابل تکانه ها ، مشکلات و تحریم ها را ندارد.
کشور تک محصول یا فاقد زنجیره کامل خلق ارزش ، همیشه در رقابت و جنگ اقتصادی محکوم به شکست است.
زنجیره خلق ارزش به تمامی مراحل ایجاد ارزش افزوده می گویند. کشورهای توسعه نیافته صرفا بخشی از کالا را تولید می کنند و بنابراین همه خلق ارزش و منافع تولید کالای نهایی نصیب آنها نمی شود.
اگر کشوری راه های تامین کالاهای وارداتی یا بازارهای فروش کالاهای صادراتی خود را گوناگون کند و از وضعیت تک محصولی فاصله بگیرد و با خلق مزیت های جدید اقتصادی امکان تأمین بعضی نیازها را در داخل فراهم کند و به علم و فناوری و اقتصاد دانش بنیان توجهی بیشتر داشته باشد به وضعیت استقلال و استحکام اقتصادی نزدیک تر می شود.
ویژگی های کشور ایران:
کشور ما در گذشته به شدت به درآمدهای نفتی وابسته بود و کشوری تک محصولی به شمار می رفت.
در سالهای بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و بعد از جنگ تحمیلی دولت ها تلاش کردند تا منابع درآمدی کشور تا حد امکان گوناگون شود و وابستگی به درآمدهای نفتی کاهش بیاید.
هرچند هنوز هم اقتصاد ما به درآمدهای نفتی وابستگی دارد. میزان درآمد ناشی از صادرات غیرنفتی به سرعت افزایش یافته است به عبارت دیگر ، درآمدهای صادراتی کشور گوناگون تر شده و از وضعیت تک محصولی فاصله گرفته است و در حال حاضر کشور ما با ساخت ماهواره امید با فناوری کاملا بومی و قرار دادن آن در مدار، پیشرفت چشمگیری در دانش هوا و فضا کسب کرده است.
همچنین در بیوتکنولوژی ، انرژی هسته ای ، فناوری نانو، لیزر ، یاخته های بنیادین ، صنایع دفاعی و نظامی و ... ، جزء چند کشور اول دنیا قرار گرفته است و بدین طریق در مسیر قطع وابستگی به قدرت های بزرگ و رسیدن به مرحله استقلال اقتصادی، گام برداشته ایم.
تحریم اقتصادی
یکی از ابزارهای رقابت و یا جنگ اقتصادی ، تحریم اقتصادی است. تحریم اقتصادی ، موجب افزایش هزینه مبادله و سختی صادرات و واردات می شود به گونه ای که کشور تحریم شونده مجبور می شود کالای مورد نیاز خود را با قیمتی گران تر و از بازار سیاه تهیه کند.
تحریم های اقتصادی دو دسته است:
* تحریم تجاری : مانع تراشی در مقابل صادرات و واردات کالا، خدمات و عوامل تولید مثل سرمایه
* تحریم های مالی : مانع تراشی در مقابل مبادلات مالی، بانک ها و بیمه ها
در گذشته تحریم های تجاری بیش از تحریم های مالی رایج بود اما امروزه جهانی شدن اقتصاد ، موجب شده است روز به روز از میزان تأثیرگذاری تحریم های تجاری کاسته شود در مقابل ، شبکه گسترده و یکپارچه پولی و مالی که بعد از جنگ جهانی دوم برپا شد ، موجب شد کشورهای تحریم کننده از فناوری های جدید ارتباطی و اطلاعاتی و نهادهای مالی و پول های بین المللی دلار و یورو استفاده کرده و تحریم های بانکی و بیمه ای اعمال کنند.
تحریم ها، هزینه هایی برابر کشور تحریم شونده تحمیل می کند اما برخلاف تصور اولیه ، کشور تحریم کننده و سایر کشورها نیز از تحریم زیان می بینند. همچنین برخلاف تصور عمومی ، تحریم می تواند منافعی نیز داشته باشد.
منافع تحریم : کشور تحریم شونده با اتکا به نیروهای داخلی به تولید دست بزند و مزیت های اقتصادی و رقابتی کسب کند. با اجرای صحیح این سیاست اقتصاد درون زا تحقق می یابد
وضعیت تحریم ها بعد پیروزی انقلاب اسلامی و سال های اخیر:
کشور ما بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با بلوکه شدن اموال و دارایی های خود، مشمول تحریم های آمریکا شد. در طول جنگ تحمیلی هم از سوی دشمنان ، شدید ترین تحریم های نظامی و غیر نظامی علیه ما به اجرا گذاشته شد و در سال های اخیر هم کشورمان به بهانه های واهی تحریم های مختلف، نقتی ، دارویی ، هواپیمایی ، فناوری های مهم و بانکی و بیمه ای را نیز تجربه کرده است. هرچند اقتصاد ایران ، به دلیل تحریم دچار هزینه هایی شد ، تحریم کننده ها به اهداف خود نرسیدند ، ضمن اینکه این تحریم ها
منافعی برای بخش هایی از کشور به همراه داشت و نشان داد که اقتصاد ایران در مقایسه با کشور های مشابه بسیار مقاوم است.
اتحادیه های اقتصادی و سازمان های بین المللی
کشورها در اعمال سیاست های تجاری خود بین کشورهای دوست و شریکان تجاری با سایر کشورها یکسان عمل نمی کنند بلکه با برخی از کشورها روابط تجاری و اقتصادی بیشتر از دیگران برقرار می کنند یا با تشکیل اتحادیه های اقتصادی یا بلوک های تجاری ، سعی در افزایش مبادلات تجاری بین خود و اعضای آن اتحادیه و کاهش موانع تجاری دارند. بازرگانی منطقه ای که امروزه در بسیاری از مناطق جهان صورت می گیرد. براساس همین قاعده است.
برای بازرگانی منطقه ای کشورهای اروپایی با تشکیل اتحادیه اقتصادی، و حتی انتخاب پول واحد بازرگانی کل اروپا را تقریبا به صورت بازرگانی داخلی در آورده اند
برای بازرگانی منطقه ای اتحاد ملل جنوب شرق آسیا معروف به (آسه آن ASEAN) با ده عضو ، پس از آمریکا ، ژاپن و اتحادیه اروپا چهارمین منطقة قدرتمند تجاری در جهان به شمار می رود.
برای بازرگانی منطقه ای: سازمان کنفرانس اسلامی با فکر گرد هم آوردن دولت های اسلامی و ایجاد نوعی اتحاد میان کشورهای اسلامی در سال ۱۹۷۴ میلادی تشکیل شد. هرچند این سازمان نهادی صرفا اقتصادی نیست اما نهادهای فرعی اقتصادی مثل مرکز اسلامی توسعه تجارت، بانک توسعه اسلامی و اتاق صنعت و بازرگانی اسلامی دارد.
سازمان های بین المللی چگونه شکل گرفتند؟
گسترش مبادلات و معاملات جهانی در قرن گذشته ، ضرورت وضع مقررات و قوانین جهانی و تأسیس سازمان های تنظیم کننده و ناظر بر امور اقتصادی و مالی را بیش از پیش مطرح کرده ضمن اینکه قدرت های برتر نیز به دنبال اعمال حکمرانی جهانی بودند ، در این وضعیت سازمان های بین المللی شکل گرفت و گسترش یافت. بانک جهانی ، صندوق بین المللی پول IMF و سازمان تجارت جهانی WTO از مهم ترین سازمان های تأثیر گذار بر اقتصاد کشورها و اقتصاد جهانی بشمار میرود.
برای رزرو مشاوره و رفع اشکال درسی و شرکت در کلاس های کنکوری با مشاوران سایت برترها بر روی لینک زیر کلیک کنید یا با شماره تماس 0216463 داخلی1174(حیدریان) تماس بگیرید.
مطالب مرتبط:
آیات و روایات دین و زندگی-دین و زندگی دوازدهم-آرمین عبدالحسینی
