فایل ضمیمه شامل درسنامه با 5 سوال از کتاب سه سطحی عربی عمومی، درس 4 دوازدهم، مطابق با برنامه راهبردی آزمون 17 اردیبهشت می باشد.
این مطلب توسط مهدی زارع، تهیه شده است.
* گروه پشتیبانان ویژه کانون *
* نكاتي از ترجمه:
1. قد + فعل مضارع ← قبل ترجمه فعل از كلمة گاهي استفاده ميكنيم.
2. كان + فعل مضارع ← ماضي استمراري
3. توجه به معرفه يا نكره بودن اسم
4. به جمع يا مفرد بودن اسمها توجه شود.
5. لم + فعل مضارع ← ماضي منفي
مفعول مطلق: مصدر فعل به شكل منصوب است. دو نوع دارد: 1- نوعي 2- تاكيدي
فعل ... + مصدر همان فعل
الف) در ترجمة مفعول مطلق نوعي (كه مضاف واقع شده) از قيد «مانند، مثل، ...» استفاده ميكنيم.
ب) در ترجمةمفعول مطلق نوعي (كه موصوف واقع شده) ميتوانيم صفت را بهصورت قيد ترجمه كنيم.
* در ترجمه فارسي مفعول مطلق تأكيدي از قيدهاي تأكيدي مثل «بيگمان»، «حتماً» و ... استفاده ميكنيم
حال: در واقع همان قيد حالت در فارسي است.
* نكته: در ترجمه بايد توجه كنيم كه نقش كلمه صفت است یا حال است.
مثال:
- رَاَیتُ وَلَداً مَسروراً ← پسر خوشحال را دیدم.
صفت
- راَیتُ الوَلَدَ، مسروراً ← پسر را خوشحال دیدم.
صاحب حال حال
صاحب حال معرفه است- حال هیچوقت معرفه نمیآید.
گاهی قید حالت بهصورت جمله اسمیه همراه با حرف «واو حالیه» و به دنبال آن یک ضمیر میآید.
- واو حالیه به معنی «در حالیکه» است.
واو حالیه
↑
مثال: رایتُ المحمدوهو یجمع المحصول
↓ ↓
صاحب حال حال
