رضا طاهری نیک
رتبه ی ۵۰ منطقه ۳ _ پزشکی دانشگاه ایران
صدای کولر یا دسته ی شکسته ی صندلی؟! مسئله این است...
روز کنکور بود و با هزار مشکل خود را به مدرسه ای رساندم که باید در آنجا آزمون می دادم. وقتی شمایل مدرسه را دیدم متاسفانه رنگ از رخسارم پرید. خیلی قدیمی و بی دروپیکر بود. وقتی تفتیشم کردند و وارد مدرسه شدم، وارد راهرویی شدم که اولین چیزی که آنجا رخ می نمود کولر بزرگی بود که صدایش بسی گوش خراش بود. آری نه خبری از کولر گازی بود و نه کولر کانال کشی شده.روی برگه ای شماره های داوطلبی و مکان تقریبی هر کدام را نوشته بودند. خواندمش و دیدمش نوشته راهرو. دوباره رنگ از رخسارم پرید اما اندک امیدی داشتم که نزدیک کولر نیست. تک تک صندلی ها را جلو می¬رفتم که دیدم دقیقا روبروی کولر نشسته ام. همانجا بود که آرزو کردم ای کاش دسته¬ی صندلی ام شکسته بود اما... .صدای بسیار بلندی داشت که خیلی روی اعصاب بود . در حین آزمون نیز چندین بار ورقه ام را بادملعون کولر می برد که مجبور بودم مسافتی را برای برگرداندنش طی کنم.
وقتی کانون آزمون می دادم، سعی می کردم در شرایط نامطلوب آزمون دهم، همیشه جایی می نشستم که رفت و آمد زیاد بود، صندلی ام معمولا شرایط نامناسبی داشت. وقتی این کار ها را انجام می دادم به این شرایط عادت می کردم و خود به خود باعث می شد اگه سر جلسه کنکور شرایط مشابهی پیش بیاید، کنترل خود را حفظ کنم. اما خب شرایط کنکور نامطلوب تر شد. سعی کنید با همه ی شرایط نامطلوب خودتان را امتحان کنید و از شرایط گله نکنید تا سر جلسه غافل گیر نشوید.رضا طاهری نیکرتبه 50 کنکور 1397رشته پزشکی دانشگاه علوم پزشکی ایران