هرگز به فرزندان خودتان تک بعدی بودن را القا نکنید . بچه ها وقتی در سنین پایین و دوران دبستان قرار دارند بخش بسیار زیادی از شخصیت آن ها شکل می گیرد و این شخصیت و ابعاد مختلف آن شاید تا پایان عمر آن دانش آموز با او همراه باشد . با حساسیت های والدین تک بعدی بودن یکی از جنبه های شخصیتی بعضی از دانش آموزان دبستانی خواهد شد. مگر می شود در دوران مدرسه، موسیقی گوش دادن حرام باشد ؟ یا فیلم دیدن ؟ یا رفتن به کلاس ورزشی ؟ قطعا اینطور نیست ، اما یک مدیریت درست لازم دارد، آن مدیریت را باید والدین به فرزندان خود بیاموزند. قطعا اگر دانش آموز در هفته دو بار و هر بار دو ساعت به کلاس ورزشی برود خیلی بهتر و بیشتر می تواند روی درس هایش متمرکز باشد و دچار کلافگی و حس اسارت در دوران مدرسه نخواهد شد . خانواده باید به دانش آموز یاد بدهد که اگر دانش آموز ذهن خودش را تقسیم بندی بکند ، باید در دوران مدرسه 70 درصد از ذهن او به طور کامل روی درس و کلاس و مدرسه اش متمرکز باشد.
30 درصد باقی مانده باید حتما صرف کارهایی بشود که دانش آموز از انجام آن ها لذت می برد . مثلا شاید یکی با نقاشی کشیدن، یکی با رفتن به کلاس موسیقی، یکی با رفتن به کلاس ورزشی و یا هر فعالیت دیگر احساس شادی و خوشحالی بکند. پس مانع انجام سایر فعالیت ها برای دانش آموزان نشویم ولی مراقب باشیم که این فعالیت ها تمام حجم ذهن آن ها را به خودش اختصاص ندهد. خیلی حیف خواهد شد اگر یک دانش آموز وارد یکی از بهترین دانشگاه های کشور بشود ولی تا سن 18 سالگی هیچ توانایی و فعالیتی به جز درس خواندن نداشته باشد. پس به شکل گیری شخصیت درست و کامل برای فرزندان خود کمک کنید. باید کاری بکنیم که بچه های ما عاشق درس خواندن و مدرسه رفتن بشوند نه اینکه از آن فرار بکنند.