انسان از هزاران سال قبل با خواص درماني عسل آشناست. گذشته از استفاده خوراکي از آن، از اين ماده طبيعي به عنوان دارو براي درمان بسياري از بيماري ها استفاده مي شود.
از قديم عسل را هم غذا مي دانند و هم دوا. اما آنچه جالب توجه است ، نظر دانشمندان مشهور جهان درخصوص استفاده از عسل به عنوان ماده اي براي کسب امنيت در سلامت است.
ارسطو فيلسوف يوناني مي گويد : " عسل داراي ويژگي خاص است و اثراتي استثنايي روي تن آدمي دارد ." در جايي ديگر دموکريت فيلسوف مشهور يوناني که بيش از يکصد سال عمر کرده است همواره با غذايش عسل مي خورد. وقتي از او پرسيدند چگونه سلامتي اش را حفظ مي کند ؟ وي گفت :" عسل بخوريد و بدن را با روغن ماساژ دهيد."
جالينوس هم عقيده داشت عسل در درمان بعضي از بيماريها اعجاز مي کند. او براي درمان مسموميت امراض معده و سرطان از عسل استفاده مي کرد.
فيثاغورث در آثار پزشکي خود تاکيد دارد که عسل داراي خواص پزشکي قابل ملاحظه اي است . بقراط هم در 2500 سال پيش با مصرف پيوسته عسل 107 سال عمر کرد و در درمان اکثر بيماري ها بخصوص زخم ها عسل تجويز مي کرد.
ابوعلي سينا هم در کتاب قانون ده ها نسخه بر پايه موم و عسل ارائه کرده و خواص شفا بخش عسل را در درمان انواع بيماري ها يادآور شده. او مي گويد عسل در زمان زياد شدن بلغم ، درون را تقويت مي کند و نيرو و اشتها را افزايش مي دهد. او معتقد است عسل حافظه را تقويت مي کند ، انديشه را پاک و زبان را مي گشايد.