در اين روزهاي بهار، تا هنوز هواي جنوب گرم و شرجي نشده بهترين فرصت است که سري به زيباترين بندر ايران بزنيد. چابهاري که در استان سيستان و بلوچستان و در دورترين نقطه ايران جا خوش کرده و لنگرگاه آن قابليت پهلوگيري کشتيهاي اقيانوسپيما را دارد.
چابهار با مساحتي حدود 17هزار و 155کيلومتر در منتهي اليه جنوب شرقي ايران در کنار آبهاي گرم درياي عمان و اقيانوس هند قرار گرفته است و از شمال به شهرستان هاي ايرانشهر و نيک شهر، از جنوب به درياي عمان، از شرق به پاکستان و از غرب به استانهاي کرمان و هرمزگان محدود مي شود.
همجواري منطقه آزاد چابهار با دريا و نزديکي اش به مدار راسالسرطان و قرار گرفتن درمسير بادهاي موسمي شبه قاره هند و جبهههاي استوايي باعث شده که اين منطقه آب هوايي گرمسيري، معتدل و با رطوبت نسبي باشد. جالب است بدانيد که چابهار گرمترين نقطه کشور در زمستان و خنکترين بندر جنوبي ايران در تابستان است!
ديدنيهاي چابهار
شايد اگر گذارتان به چابهار بيفتد، از ديدن اين همه شگفتي دستپاچه شويد و ندانيد کدام يک را بيشتر از بقيه بايد ببينيد. ساحل چابهار يکي از زيباترين ساحل هاي کشور است که طلوع و غروب دل انگيزي دارد. صخرههاي بزرگ حاشيه اين ساحل که به دليل پيشروي آب دريا و فرسايش سنگهاي رسوبي تراش خورده شده اند، منظره چشم نوازي را برايتان ترسيم مي کنند.
از دريا که دل بکنيد، گِل افشان انتظار شما را مي کشد. گل افشان يک پديده منحصر به فرد است که فقط در چابهار مي توانيد ببينيد. بين دشت کهير و تنگ و در 20 کيلومتري روستاي کهير در مسير جاده تنگ گالک سه تپه کوچک گلفشان به ارتفاع 10-20 متر وجود دارد که دو تاي آنها از چندين سال قبل غير فعال شده اند و سومي شکل يک آتشفشان در حال حاضر فعال است و از دهانه آن گل سرد طوسي رنگي مي جوشد. بد نيست بدانيد که مشابه اين تپه گل افشان فقط در سه نقطه ديگر از دنيا وجود دارد.
تالاب ليپار را هم مي توانيد در 15 کيلومتري شهر چابهار ببينيد. جايي بعد از روستاي رمين در مسير جادهاي- ساحلي گواتر که مشرف به درهاي سبز قرار دارد. اين تالاب در واقع آب بندي است که در ميان دو کوه ايجاد شده و آبهاي سرگردان اطراف را جمع کرده است. طول اين آبگير 14 کيلومتر است و در آن انواع بوتهها و درختچهها از نوع گز و کلير به چشم مي خورد. تالاب ليپار زيستگاه پرندگاني مثل چنگر، فلامينگو، کشيم، انواع حواصيل، طاووسک، باقرقره، تيهو، عقاب دشتي، و خوتکا است.
درختي که بايد ديد
از همه اين ها که بگذريم، بايد سري هم به انجير معابد چابهار بزنيد. درختي که محليها به آن کرگ مي گويند. انجيرمعابد درخت بزرگي است که در نوار ساحلي چابهار ميرويد. در آن شيره سفيد رنگي جريان دارد و از درختان تيره کائوچوئي بشمار ميآيد. تاج اين درخت بزرگ و پهن است و از انشعابات آن ريشههاي نابجا ميرويد. ميوههاي آن نارنجي رنگ و به درشتي فندق و قابل خوردن است. عموماً اين درختان داراي قدمتي بالاي صد سال هستند و اکثرا در نزديکي زيارتگاهها قرار دارند يا قبلا زيارتگاه بوده اند. نمونه هاي اين درخت را در حال حاضر در روستاهاي رمين، تيس کوپان، ماشي، ليپار و کوپان سر مي توانيد ببينيد.
اما اگر هنوز چشمتان دنبال طبيعت سبز چابهار است، پيشنهاد مي کنيم سري به ناحيه ساحلي خليج گواتر بزنيد و در خور باهو، در نزديکي محلي که رودخانه باهو کلات به درياي عمان ميريزد، جنگل هاي حراي چابهار را ببينيد. حرا درختچهاي است که در مردابهاي نواحي گرم ميرويد. دانه اين درخت روي درخت مادر رشد اوليه را طي کرده و سپس نهال جوان از درخت جدا شده و به مرداب ميافتد و در آن ريشه مي گيرد.
از تمساح تا مريخ!
حالا که تا نزديکي باهو رفته ايد، رودخانه باهوکلات را هم در 90 کيلومتري شرق چابهار ببينيد. اين رودخانه که به خليج گواتر سرازير ميشود زيستگاه تمساح ايراني است. گاندو يا تمساح پوزه کوتاه ايراني بطور طبيعي در اين منطقه زندگي ميکند و يک نمونه بسيار ارزشمند از تمساح هاي دنيا به حساب مي آيد.
کوههاي مريخي چابهار هم يکي از معروف ترين جاذبه هاي اين منطقه هستند که به بدلند (Bad-Land) معروفند. اين کوه ها يکي از زيباترين مناظر ايران را دارند و به موازات ساحل از منطقه کچو تا خليج گواتر کشيده شدهاند.