به گزارش شفا آنلاین،جو ناوارو چند نکته برای مدیریت رفتارها و تاثیری که احساسات افراد مظطرب بر تماشاچیان آنها میگذارد ارائه میدهد. او در پاسخ به این سوال که چگونه علایم اضطراب را پنهان میکنید میگوید: «من سعی نمیکنم این علایم را پنهان کنم.»
او ادامه میدهد: «اولین چیزی که میخواهم بگویم این است که مظطرب بودن شما دلیل موجهی دارد. برای مثال ممکن است شما تعدادی از افراد را برای اولین بار ملاقات میکنید یا به یک مصاحبه شغلی میروید یا یک سخنرانی سخت و مهم ارائه میدهید. با اضطرابتان کنار بیایید و سعی نکنید آن را پنهان کنید.» ناوارو اضافه میکند: «تایید کردن اینکه اضطراب دارید به جای تکذیب آن، میتواند قدری از اضطراب شما را کاهش دهد. اضطراب یک واکنش طبیعی است و شما میتوانید دیوانهوار برای پنهان کردن آن تلاش کنید، اما گاهی راحتتر است که به آن اعتراف کنید و اجازه بدهید دیگران هم بدانند که شما مظطرب هستید.»
فرضیه او برای مقابله با اضطراب در 3 گام خلاصه میشود. اول اینکه نزد خودتان اعتراف کنید که اضطراب دارید. دوم اینکه این را به کسانی که مقابل شما قرار دارند هم بگویید و سوم اینکه رفتارهای مضطربانه خود را تعدیل کنید.
شاید اولین قدم سختترین آنها باشد. مطالعات نشان میدهند که افراد در موقعیتهای اضطرابزا ناخودآگاه تلاش میکنند خونسردی خود را حفظ کنند. اعتراف کردن به اینکه شما اضطراب دارید، به جای اینکه تلاش کنید احساسات خود را سرکوب کنید، به شما اجازه میدهد که اضطراب خود را احساس کنید. جنبه مضحک پنهان کردن اضطراب حین سخنرانی این است که کسانی که شما را میبینند، بیشتر از خودتان به اضطرابی که دارید پی میبرند؛ بنابراین قدم دوم این است به آنها هم بگویید اضطراب دارید. سادهترین جملهای که میتوانید بگویید این است که: «وای چقدر سخنرانی کردن در جمع به این بزرگی سخت است.»
ناوارو پیش بینی میکند: «بعد از گفتن این جمله تماشاچیان لبخند میزنند، زیرا نهتنها خواهان سخنرانی موفقیتآمیز شما هستند، بلکه دوست دارند اضطراب شما کاهش پیدا کند و واکنش آنها شما را خونسرد میکند.»
قدم سوم یعنی کنترل کردن رفتارهای اضطرابی به معنای آرامتر کردن آنها بدون اینکه تلاش کنید آنها را بهطور کلی از بین ببرید است. با این کار شما خیلی آشفته به نظر نمیرسید. برای مثال اگر خود را در حال فشردن دستهایتان یا بازی کردن با موهایتان یا گاز گرفتن لبهایتان یافتید، سعی کنید این حرکات را آرامتر کنید. این کار بر روی این حرکات عصبی یک اثر تسکینبخش دارد، اما برای تماشاگران محسوس نیست. علاوه بر این، شما میتوانید این حرکات عصبی را به بخشی از بدنتان هدایت کنید که در مقابل دید دیگران نیست. برای مثال بهجای اینکه مرتب با صورت خود ور بروید، میتوانید با پایتان به زیر میز ضربه بزنید.
جو ناوارو در پایان میگوید: «اضطراب همیشه با شما است و نباید انتظار روزی را داشته باشید که کاملا از بند استرس رها شوید.»