آلاله قیاسیمقدم، دانشجوی معماری دانشگاه تهران، رتبهی 90 انسانی منطقهی 1 سال 92 از مشهد
حضور در سه آزمون پایانی کانون و نتایج آن چه دستاوردهای علمی، آموزشی، روانی یا مدیریتی و مهارتی یا تکنیکی برای شما داشته است؟
آزمون اول خیلی سختتر بود. درست است که در دوران جمعبندی آزمونهای شبیهساز زیادی کار کرده بودم ولی در این آزمونها فکر میکردم که سر جلسهی کنکور هستم. در آزمون اول به دلیل استرس، نتیجهام خیلی افت کرد. دو آزمون بعدی بهتر بود؛ چون استرسم کم شده بود. در آزمون آخر پذیرفته بودم که حدود تراز و رتبهی من چند است. آزمون آخر کانون به واقعگرایی رسیده بودم و به خودم میگفتم من همین هستم. کنکور به نتیجهی آزمون آخر من نزدیک بود و آزمون سوم به من آرامش داد. در کنکور وقتی برگهی اول ادبیات را دیدم استرس پیدا کردم. تعداد تستهایی که در ادبیات نشاندار کرده بودم زیاد بود ولی به برگهی دوم که رسیدم تصور کردم سر جلسهی آزمون کانون هستم و حسم مشابه دوران جمعبندی خصوصاً آزمون سوم بود. این آزمونها خصوصاً آزمون آخری به من کمک کرد.
در اجرای روش جمعبندی سه روز یکبار چهقدر از خلاقیتهای فردی و توانایی شخصیتان کمک گرفتید؟
روش 3 روز یکبار را در آموزشگاه انجام دادم. ما حدود 60 الی 70 نفر بودیم که شبیهسازهای کنکور را به روش 3 روز یکبار در این مؤسسه امتحان میدادیم و بعد درصدها را با CD تخمین رتبه بررسی میکردیم که چه رشتهای و کدام دانشگاهها در منطقهی 1 قبول میشویم. مشاورم یکسری سرنخهایی به من میداد؛ مثلاً میگفت در هر درس اولویت مطالعهی من در 5 نیمروز بهتر است چه باشد. به نوعی خلاقیت شخصی من گفتوگو با مشاورم و تعیین اولویتها بود.