اسلوب النداء: درسنامه با 5 مثال چالشی- دانیال وجدانی

فایل ضمیمه شامل درسنامه با 5 سوال از کتاب سه سطحی عربی کنکور انسانی، مبحث اسلوب النداء، مطابق با برنامه راهبردی آزمون 17 اردیبهشت می‌باشد.

اسلوب النداء: درسنامه با 5 مثال چالشی- دانیال وجدانی

فایل ضمیمه شامل درسنامه با 5 سوال از کتاب سه سطحی عربی کنکور انسانی، مبحث اسلوب النداء، مطابق با برنامه راهبردی آزمون 17 اردیبهشت می باشد.

این مطلب توسط دانیال وجدانی مقدم، تهیه شده است.

* گروه پشتیبانان ویژه کانون *


حرف ندا

* چند نکته:

 مهم‌ترین حرف ندا در زبان عربی یا است.

 گاهی صرف ندا حذف می‌شود و این را از مفهوم و قرائن عبارت یافتن می‌توان فهمید

مانند: رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً

   پروردگارا (ای پروردگار)


گاهی اوقات بعد از یا، ایها (برای مذکر) و ایتها (برای مؤنث) می‌آید.

   - در این حالت ایها و ایتها ترجمه نمی‌شوند.

   - بعد از اَیُّها و ایَّتُها حتماً باید کلمة‌ دارای اَل داشته باشیم مانند:

      یا أَیتُهَا  الْأَولادُ

  {حرف ندا  حرف منادا } ← گروه ندایی

   - حرف ندای یا بر سرِ اسم بدون اَل می‌آید: مثال یا وَلَدُ، یا بِنتُ

   - لفظ جلاله «الله» به دو صورت منادا واقع می‌شود: یا اللهُ و اَللّهُمَّ و هیچ فرقی با هم ندارند.

   - گاهی در منادا ضمیر (ی) حذف می‌شود. مانند:

یا رَبِّ (رَبِّ) = یا رَبّی

  1. یا قوْمِ = یا قَومی

در اینجا = نشانه (ی) محذوف است.

                     مضاف (دارای مضاف‌الیه)


منادا

                     غیر مضاف (بدون مضاف‌الیه)

الف) مضاف = در این حالت منادای ما دارای علامت نصب خواهد بود.

مانند: سَیِّدَ السّاداتِ

منادا دارای علامت نصب

ب) غیر مضاف = در این حالت منادای ما درای علامت ضمه است. امّا استثناء‌داریم ← اگر مبنی باشد اعراب‌گذاری برای آن بی‌فایده است.

مانند:         یا اَللهُ، اِرْحَمنا.                  ای خدا رحم کن بر ما

                غیر مضاف

یا مَن سَتَرَ القَبیحَ = ای کسی که زشتی را می‌پوشانی

غیرمضاف (مبنی)

برای پیدا کردن ندا می‌توانیم به این نکات توجه کنیم:

1. توجه به امر و نهی بودن افعال و صیغه‌های مخاطب چون در گروه ندا ما با افعال امر، نهی و صیغه‌های مخاطب سروکار داریم.

2. در مواردی که یک کلمه در ابتدا می‌آید و کسره می‌گیرد می‌توان نشانة ندا باشد یعنی  )ی)حذف شد و منادا کسره گرفته.

مفعول: در عربی علامتی به صورت ـَـ ، ـًـ، ینَ در جمع مذکر، ینِ در مثنی دارد مانند:

قَرَأَ الطّالِبُ المُجِدُّ قَصیدَةً رائِحَةً

         مفعول و منصوب است با تنوین ـًـ

* گاهی اوقات مفعول به این واضحی در جمله نمی‌آید و با ید با توجه به معنی مفعول را بیابیم؛ مانند:

وَ أَدخَلنا هُم فی رَحمَتِنا            و داخل کردیم آن‌ها را در رحمتمان.

            ↓

     مفعول اما به صراحت مثال بالا با علامت ـًـ نیامده و با توجه به معنی به مفعول بودن آن پی می‌بریم


فاعل: در عربی علامتی به صورت ــُ ، ــٌ ، و نَ در جمع مذکر، اِن در مثنی دارد.

مانند:         قَرَأَ الطّالِبُ

                    فاعل و مرفوع ـُـ

* در دست‌ها عمدتاً علامت‌های فاعل، مفعول، حال، مبتدا، خبر و ... را نمی‌گذارند و شما باید از طریق مهارت ترجمه به آن دست یابید.


مبتدا و خبر: در عربی هر دو دارای علامت ــُ، ــٌ، و نَ در جمع مذکر و انِ در مثنی هستند.

* مبتدا و خبر تقریباً همان نهاد و گزاره در دستور زبان فارسی‌اند.

مانند:         اضاعَة الصُرصَةِ غُصَّةٌ

                  مبتدا            خبر


حال: در عربی دارای علامت ــٌ، ینَ، ینِ است.

* حال همیشه بدون ال می‌آید.

مثال: ذَهَبَتِ البِنتُ، فَرِحَةً

                     قید حالت حال


بابک یادگاری
ارسال شده توسط : بابک یادگاری
Menu