نمی‌توان از موفقیت رتبه‌های یک‌رقمی گفت، اما به نقش مؤثر اولیای آن‌ها اشاره نکرد. بدون شک نقش پدرها و مادرهای رتبه‌های یک‌رقمی فقط تهیه‌ی امکانات و ایجاد آرامش در خانه نیست و می‌توان گفت بهترین مشاوران آن‌ها، پدر و مادرشان بوده‌اند. در این گزارش، رتبه‌های یک‌رقمی سال 98 از نقش اولیای خود می‌گویند.
مهدی مستأجران، رتبه‌ی 10 ریاضی از اصفهان
عامل انگیزشی اولیا تأثیرگذاری بیشتری دارد. مثلاً وقت‌هایی که ترازم افت می‌کرد، خانواده‌ام کمک زیادی به من می‌کردند. در طول سال، در کنارم بودند. اگر در درسی نمره‌ام کمتر از حد انتظارم می‌شد، ولی مطالعه‌ام را برای آن کافی می‌دانستم، با خانواده‌ام مشورت می‌کردم تا نظر آن‌ها را هم بدانم و راهکار و روش‌هایی به من پیشنهاد کنند. خواهرم در درس حسابان کمکم می‌کرد. (مهدی 3 سال دانش‌آموز کانون بود و در 32 آزمون برنامه‌ای کانون شرکت کرد.)
مانیا جواهری، رتبه‌ی 9 هنر از کرج
مادرم خیلی کمک‌حالم بود. از جمله‌ی کارهایی که مادرم برایم انجام می‌داد این بود که تمام کارنامه‌هایم را از سایت کانون پرینت می‌گرفت و همه را تحلیل می‌کرد تا بدانم پاسخ‌گویی به هر درس چه میزان در ترازم تأثیر دارد. همچنین مصاحبه‌ها با رتبه‌های برتر و کارنامه‌ی رتبه‌های برتر سال‌های قبل را برایم تهیه می‌کردند و آن‌ها را با هم تحلیل و بررسی می‌کردیم. سال اول انسانی بودم؛ ولی فکر می‌کنم تغییر رشته نقطه‌‌ی عطف زندگی‌ام بود. پدرم نویسنده است و این باعث شده بود از بچگی با کتاب آشنا شوم و این عادت به مطالعه در درس‌خواندن من و برادرم تأثیرگذار بود. برادرم در کنکور سال 90، رتبه‌ی 19 انسانی را کسب کرده بود که این مسئله هم انگیزه‌ی خوبی برایم بود. (مانیا 1 سال دانش‌آموز کانون بود و در 25 آزمون برنامه‌ای کانون شرکت کرد.)
