سيناپس يک ساختار زيستي در پايانه آکسونها است که از راه آن يک سلول عصبي پيام خود را به دندريت يک نورون ديگر يا ياخته ماهيچهاي يا يک غده ميفرستد. نورونها، بنيادين ترين ياختههاي عصبي هستند. اين ياختهها کار پردازش و رسانش پيامهاي عصبي را بر دوش دارند. نورونها از راه رشتههايي بنام دندريت پيام را دريافت کرده و از راه رشتههاي ديگري بنام آکسون پيام را به ياخته ديگر رسانش ميکنند. در سيناپس نورونها(سلولهاي عصبي) به يکديگر يا به اندامهاي بدن پيوسته نميشوند بلکه تنها در نزديک هم قرار ميگيرند و با تراوش پيامرسانهاي عصبي (مانند استيل کولين يا نور اپي نفرين) پيوند برقرار ميگردد.
مغز انسان حاوي حدودا يک ميليارد نورون است که هر کدام توانايي ارتباط و تاثير روي تعداد زيادي نورون ديگر را دارد.مکانيسم موثر و کارامدي نياز است تا ارتباط بين اين تعداد نجومي از نورون ها را برقرار کند.اين ارتباط با استفاده از سيناپس صورت ميگيرد.اگرچه تعداد زيادي سيناپس وجود دارد،ولي مي توان آنها را در دو دسته تقسيم بندي کرد:سيناپس الکتريکي و سيناپس شيميايي. در سيناپس الکتريکي جريان از شکاف پيوندگاه جاري مي شود.در مفابل،سيناپسشيميايي قادر به ارتباط سلول به سلول توسط ترشح پيام رسان عصبي ميباشد.اين عامل هاي شيميايي که توسط نورون پيش سيناپسي ترشح ميشوند،جريان هاي ثانويه در نورون پس سيناپسي را بوسيله فعال کردن گيرنده هاي خاصي توليد مي کنند.در حدود 100 نوع پيام رسان عصبي شناخته شده است.