به گزارش خبرگزاری مهر، بسیاری از داروها تاثیر اولیه خود را به دلیل فعل و انفعالات مختلفی که از سوی بدن روی آنها انجام می شود از دست می دهند و زمانی به هدف می رسند که دیگر تاثیر اولیه را ندارند. برای مثال، داروهایی که برای روده تحریک پذیر و بیماری کرون تجویز می شوند را می توان جزو این دسته از داروها به حساب آورد.
اکنون محققان امریکایی موفق به ساخت کپسول هوشمندی شده اند که محتویات خود را تا زمان رسیدن به روده بزرگ نگه داشته و محتویات کپسول تنها زمانی آزاد می شوند که کپسول به نقطه مورد نظر رسیده باشد تا تاثیر کامل خود را بر نقطه دردناک بگذارد.
این پروژه به سرپرستی دکتر «بابک ضیایی» از محققان دانشگاه پوردو انجام شده است. دکتر بابک ضیایی تحصیلات خود را در مقطع دکترا رشته مهندسی الکترونیک در سال ۱۹۹۴ میلادی در دانشگاه میشیگان آمریکا به پایان رساند.
وی در سالهای ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۹ به عنوان پژوهشگر پسادکتری و دانشمند دستیار در مرکز میکروسیستمهای منسجم(CIMS) دانشگاه میشیگان فعالیت داشته است. سپس از سال ۱۹۹۹ تا ۲۰۰۴ میلادی به عنوان استادیار دانشگاه مینه سوتا آمریکا فعالیت و از ابتدای سال ۲۰۰۵ به هیات علمی دانشگاه پوردو ملحق شده است.
این کپسول هوشمند به اندازه کپسول ژلاتینی« ۰۰۰ » بوده و نیروی آن با کمک خازنی تامین می شود که از قبل شارژ شده است. در حالی که کپسول مسیر خود را درون بدن طی می کند تا به نقطه هدف برسد از سطح بیرونی نیز یک آهن ربا در محلی که دریچه ایلئوسکال وجود دارد، قرار داده می شود. دریچه ایلئوسکال در محل اتصال باریکروده به روده بزرگ قرار دارد که وظیفه اصلی آن جلوگیری از پس زدن محتویات دفعی از پسروده (کولون) به باریکروده است.
محققان با استفاده از آهن ربا مکانیسمی را فعال می کنند که با کمک آن کپسول باز شده و محتویات خود را در نقطه هدف آزاد می کند. دکتر ضیایی در رابطه با این پروژه می گوید : « ۱۲ ساعت زمان نیاز است تا کپسول هوشمند بتواند به روده بزرگ برسد اما تحقیقات ما در آزمایشات مختلف نشان داد که کپسول هوشمند قادر است از دستگاه گوارش عبور کرده و قادر به تحمل شرایط سخت باشد. ساخت چنین کپسول هایی می تواند در درمان عفونت ها یا بیماری های بسیاری سودمند باشد.»
لازم به ذکر است، دکتر بابک ضیایی در رابطه با پروژه سنجش فشار تومورها با کمک حسگرها نیز گفتگوی تفضیلی را باخبرگزاری مهر داشت.