ژاپنی ها عاشق ماهی تازه هستند، اما آب های اطراف ژاپن سال هاست که ماهی تازه ندارد بنابراین برای غذا رساندن به جمعیت ژاپن، قایق های ماهی گیری بزرگتر شدند و مسافت های دورتری را پیمودند. ماهیگیران هر چه مسافت طولانی تری را طی می کردند به همان میزان آوردن ماهی تازه بیشتر طول می کشید. اگر بازگشت بیش از چند روز طول می کشید ماهی ها دیگر تازه نبودند و ژاپنی ها مزه این ماهی را دوست نداشتند. برای حل این مسئله، شرکت های ماهیگیری فریزرهایی در قایق هایشان تعبیه کردند.
اما ژاپنی ها مزه ماهی تازه و منجمد رامتوجه می شدند و مزه ماهی یخ زده را دوست نداشتند. بنابراین شرکت های ماهیگیری مخزن هایی را در قایق ها کار گذاشتند و ماهی را در مخازن آب نگهداری می کردند. ماهی ها پس ازکمی تقلا آرام می شدند و حرکت نمی کردند آنها خسته و بی رمق، اما زنده بودند.
متاسفانه ژاپنی ها مزه ماهی تازه را نسبت به ماهی بی حال و تنبل ترجیح می دادند. زیراماهی ها روزها حرکت نکرده و مزه ماهی تازه را از دست داده بودند باز ژاپنی ها مزه ماهی تازه را نسبت به ماهی بی حال و تنبل ترجیح می دادند پس شرکت های ماهیگیری به گونه ای باید این مسئله را حل می کردند.آنها چطور می توانستند ماهی تازه بگیرند؟ اگر شما مشاور صنایع ماهیگیری بودید، چه پیشنهادی می دادید؟
"رون هوبارد" در اوایل سال های۱۹۵۰دریافت که بشر تنها در مواجه با محیط چالش انگیز به صورت عجیبی پیشرفت می کند. ممکن است به محض اینکه شما به اهدافتان می رسید مثلاً " پیشرفت در درسی که در ان ضعیف بوده اید " شور و احساساتتان رااز دست بدهید و دیگر به سخت کار کردن تمایل نداشته باشید.
اگر به اهدافتان دست یافتید، اهداف بزرگتری را برای خود تعیین کنید. پس از کسب موفقیت آرام نگیرید، شما مهارت هایی را دارید که می توانید با آن تغییرات و تفاوت هایی را در دنیا ایجاد کنید. به جای دوری جستن از مشکلات به میان آن ها شیرجه بزنید. اگر مشکلات و تلاش هایتان بیش از حد بزرگ و بیشمار هستند تسلیم نشوید، ضعف شما را خسته می کند، به جای آن مشکل را تشخیص دهید.
و اما چطور ژاپنی ها ماهی ها را تازه نگه میدارند؟
در مخزن زندگی تان کوسه ای بیندازید و ببینید که واقعاً چقدر می توانید
دورتر بروید و شنا کنید.