تفکر و اندیشهی مثبت همواره چراغ راه افرادی بوده که اکنون آنها را موفق مینامیم.
فرد موفق برای اینکه بتواند این اندیشه را پر و بال دهد و آن را در جهت رسیدن به هدف عالی خود سوق دهد نیاز به ابزارهای متفاوت اما موازی با هدف خود دارد؛ یعنی هر کدام از این ابزار، کار خود را میکند اما همه مانند یک تیم یک هدف را دنبال میکنند و فرد موفق آنها را مدیریت میکند.
یکی از این ابزارها که خود چند لایه دارد، فراشناخت است.
میتوان فراشناخت را اینگونه تعریف کرد: «آگاهی فرد از تواناییهای خود و روشهایی که میتواند
با آنها هدف را در چنگ خود اسیر کند.»
1. آگاهی از تواناییها و فعالیت قبلی خود
2. شیوهی کنترل و مدیریت این تواناییها
در درون این فراشناخت میتوانیم به این ابزارها تکیه کنیم.
1. کارنامههای قبلی خودتان : از 10تا چندتا
2. دفتر برنامهریزی خودتان : صفحهی 182
3. کتاب خودآموزی خودتان : نکتهها و سؤالات اشتباه و نزدهی خود
4. اندیشهی خودتان
5. تجربهی خودتان
اکنون شما این ابزار را دارید. کافی است به آنها نگاه کنید و مانند یک فیلم از اولین آزمون تا آخرین آن خود را بهتر بشناسید.
اولین و مهمترین چیزی را که باید ببینید نقاط قوت و تواناییهای شماست که بارها در هر آزمون اثبات کردهاید.
این شیوه، ساده است:
شما روشی را که باعث قوت خود در یک درس یا حتی یک مبحث شده است به درسهای دیگر انتقال دهید تا نقاط قوت خود را بیشتر کنید یا اینکه آنها را پایدار کنید.
انسانهای مثبتاندیش نقاط قوت خود را بیشتر میبینند و از آنها برای کم کردن نقاط منفی خود استفاده میکنند.
انسانهای منفیاندیش نقاط ضعف خود را بیشتر میبینند و این خود نقاط قوت قبلی آنها را کمرنگتر و ناچیزتر میکند. برای همین است که کسانی که عمق کانونی بیشتری دارند، ابزارهای لازم را برای فراشناخت خود فراهم میبینند و مثبت میاندیشند و ادامهی راه را با اندیشهی مثبت طی میکنند.