یکی دو روز پس از خوردن آخرین وعده غذا بدن همه ذخایر گلیکون کبد و ماهیچه ها را مصرف کرده و دیگر چیزی برای مصرف باقی نمانده است. از این پس بیشتر انرژی مورد نیاز بدن با شکستن ذخیره چربی ها به کتون تامین می شود؛ اما مشکل اینجاست که سلول های مغز و گلبول های قرمز خون قادر به متابولیزه کردن کتون ها نیستند و گلوکز احتیاج دارند پس گلوکز مورد نیاز آنها باید با تجزیه ماهیچه های بدن تامین شود. پس حتی اگر حسابی چاق باشید و بدنتان کلی چربی ذخیره داشته باشد اما مقدار ماهیچه هایتان کافی نباشد گرسنگی می تواند شما را بکشد. چرا؟ چوم ماهیچه های مهمی چون ماهیچه های قلب آن قدر ضعیف خواند شد که از کار کردن می ایستند. برای همین است که پزشکان کاهش 40 تا 50 درصدی وزن بدن را بدون در نظر گرفتن اینکه وزن اولیه چقدر بوده، خطری جدی برای سلامتی می دانند. گرسنگی مطلق معمولا پس از 8 تا 12 هفته منجر به مرگ می شود با این وجود در موارد کم خطر تر که بدن هنوز مقداری کالری دریافت می کند- به ویژه اگر بخش زیادی از این کالری شامل مواد پروتئینی باشد- چاق بودن ممکن است به کارتان بیاید چون بدن قادر است بخش زیادی از کالری مورد نیازش را از ذخایر چربی تامین کند.
