· در اوایل هزاره سوم پیش از میلاد، تمدن ایلامی شکل گرفت.
· ایلامیان شهر شوش را که از اواسط هزاره چهارم پیش از میلاد، وارد مرحله شهرنشینی شده بود، مرکز دولت خود قرار دادند.
· شهر شوش به عنوان مادر شهرهای باستانی جهان شناخته میشود.
· تمدن ایلام سه دوره آغازین، میانه و جدید را گذراند و سرانجام به دست آشوریان پایان یافت.
· دولت ایلام به علت همجواری و روابط نزدیک، حلقه ارتباطی تمدنهای اطراف خود، مانند بینالنهرین و تمدن دشت لوت بود.
· ایلامیان خطی تصویری موسوم به ایلامی آغازین یا ایلامی مقدم به وجود آوردند.
· خط ایلامی مقدم، به مرور به خطی سادهتر با حدود 300 علامت به نام خط میخی ایلامی تبدیل شد.
· سفالینههای ایلامی دارای نقوش چندرنگ یا تکرنگ هستند.
· اغلب سفالینهها،به شکل کوزههای تهپهن با شکمهای دایرهای شکل، گردن کوتاه و دهانه گشادند.
· نقشهای سفالینههای ایلامی روی شانه ظروف و در مواردی تمام ظرف را در بر میگیرد.
· نقشهای ظروف شامل نقوش هندسی (خطوط شکسته، مثلث، لوزی و چهارخانه) و در برخی موارد نقوش جانوری (مار،عقرب، حیوانات شاخدار و افسانهای و...) و مناظر طبیعی هستند.
· از نمونههای سفالینههای ایلامی میتوان به سفالینههای موسوم به کفتری نخودیرنگ اشاره کرد که از «تپه هلیان» به دست آمده است.
· شاخصترین تندیسها و پیکرههای ایلامی از مفرغ ساخته شدهاند.
· مهمترین اثر فلزی شناخته شده ایلامی پیکره ناپیرآسو متعلق به سده سیزده قبل از میلاد است. این پیکره به لحاظ تکامل فن ریختهگری و شناخت نوع پوشاک ایلامی حائز اهمیت است.
· لوحه سنگی نقشبرجستهای با طرح نخریسی و بافندگی در شوش کشف شده که با نگاهی واقعگرایانه، ویژگیهای مهم هنر ایلامی را نشان میدهد.
· در برخی از نقشبرجستههای ایلامی حضور نوازندگان و سرایندگان مشهود است.
· از دیگر دستاوردهای هنری این تمدن، مهرهای استوانهای با تصاویر پرکار و نقوش خلاصه شده عموما خطی، هستند.
· مصالح مهم معماری ایلامی را خشت و آجر تشکیل میدهد.
· شاخصترین اثر معماری به جا مانده ایلامی معبد یا زیگورات چغازنبیل است که به صورت برج پنج طبقه ساخته شده است و قدمت تقریبی آن به 1250 پیش از میلاد میرسد.
· این بنا به خواست «اونتاشگال» برای «اینشوشیناک» ساخته شد.
· چغازنبیل بزرگترین بنای خشتی جهان و کهنترین بنای ایرانی محسوب میشود.
· زیگورات چغازنبیل از سوی یونسکو به عنوان میراث فرهنگی جهانی به ثبت رسیده است.
· در بخشی از تزیینات ساختمانی این معبد آجر لعابدار به کار رفته و برای اولین بار در معماری ایرانی با استفاده از فنون پیشرفتۀ لعاب از کاشی برای تزیین استفاده شده است.
· در قسمت در ورودی معبد، میلههای باریک شیشهای به کار رفته که شاید بتوان آن را اولین کاربرد شیشه در معماری جهان خواند.
· بر درهای چوبی بنا علاوه بر معرق شیشه با نقوش سیمین و زرین به روش خاتمکاری عاج کار شده است.
