تاکنون اهداف بين المللي آب و هوايي به کنترل روند افزايشي دما محدود بوده، اما اگر قصد داريم تا افزايش سطح آب درياها، اسيدي شدن آب اقيانوسها، کاهش توليد محصولات کشاورزي و موارد ديگر مرتبط با تغييرات آب و هوايي را متوقف کنيم، انتشار دي اکسيد کربن بايد به طور قابل توجهي کاهش يابد. اين نتيجه مطالعه جديد پژوهشگران دانشگاه برن است که در نشريه "نيچر" منتشر شده است.
هدف نهايي سياستهاي بين المللي آب و هوايي شامل جلوگيري از دخالتهاي خطرناک انساني در سيستم آب و هوا مي شود. براي دستيابي به اين هدف انتشار گازهاي گلخانهاي بايد در سطحي که براي انسان و محيط زيست قابل قبول باشد، تثبيت شود. اين مساله معمولا در قالب افزايش ميانگين دماي جهاني حداکثر به ميزان دو درجه سانتيگراد نسبت به دوران پيش از "انقلاب صنعتي" مطرح شده و به طور کلي توسط اکثر دولتهاي جهان به رسميت شناخته شده است.
با اين وجود، مطالعه جديد دانشگاه برن نشان مي دهد که تمرکز بر کنترل افزايش دما به تنهايي براي تحقق هدف جلوگيري از دخالتهاي خطرناک انساني در سيستم آب و هوا کافي نيست. بنابر چارچوب کنوانسيون سازمان ملل در مورد تغييرات آب و هوايي، سيستم آب و هوا شامل کل اتمسفر، هيدروسفر، بيوسفر، ژئوسفر و تعاملهاي آنها مي شود. همچنين، چارچوب کنوانسيون تغييرات آب و هوايي خواستار پايداري زيستبوم و توليد مواد غذايي شده است. بي ترديد، دستيابي به تمامي اين موارد تنها با در نظر گرفتن محدود کردن افزايش دما به دو درجه سانتيگراد امکان پذير نيست.
بر همين اساس، دکتر "مارکو استيناچر"، پروفسور "فورچونات جوس" و پروفسور "توماس استاکر" ترکيبي از شش هدف آب و هوايي منطقهاي و جهاني مختلف را براي تحقق هدف نهايي ارائه کردهاند. به گفته آنها، محدود کردن افزايش دماي جهاني براي جلوگيري از آسيبهاي بيشتر به جوامع و خدمات زيستبوم نه تنها کافي نبوده، بلکه مناسب نيز نيست. اين موارد به طور ويژه شامل افزايش سطح آب درياها، اسيدي شدن آب اقيانوسها که صخرههاي مرجاني را به شدت تهديد مي کند و ميزان توليد محصولات کشاورزي است.
مقصر اصلي در رابطه با اين قبيل تغييرات زيست محيطي انتشار دي اکسيد کربن است که از سوختن سوختهاي فسيلي حاصل مي شود. پژوهشگران دانشگاه برن از الگوهاي محاسباتي گستردهاي براي نشان دادن سطح انتشار دي اکسيد کربن قابل قبول براي تحقق اهداف ترکيبي پيشنهادي استفاده کردهاند. اين محاسبات بر مبناي دامنه گستردهاي از سناريوهاي انتشار گازهاي گلخانهاي که بر خط سيرهاي اقتصادي واقع بينانه استوارند، شکل گرفتهاند. بر همين اساس، دانشمندان قادر هستند ميزان انتشار دي اکسيد کربن قابل قبول طي دهههاي آينده براي تحقق هر يک از اهداف آب و هوايي را مشخص کنند.
دانشمندان طي اين مطالعه دريافتهاند براي تحقق اهداف آب و هوايي ترکيبي، ميزان انتشار دي اکسيد کربن بسيار بيشتر از آن چيزي که براي تحقق هدف دو درجه سانتيگرادي در نظر گرفته شده بايد کاهش يابد. به گفته دکتر استيناچر، زماني که تمامي اهداف آب و هوايي مانند کاهش اسيديته آب اقيانوسها و افزايش توليد محصولات کشاورزي را به صورت مشترک در نظر مي گيريم، انتشار دي اکسيد کربن بايد دو برابر بيشتر از آن چيزي که براي تحقق هدف افزايش دو درجه سانتيگرادي دماي جهاني لازم است، کاهش يابد. در حقيقت، تحقق هدف کاهش اسيديته آب اقيانوسها بسيار چالش برانگيز بوده و تنها از طريق کاهش قابل توجه انتشار دي اکسيد کربن حاصل مي شود.
در شرايطي که دانشمندان دانشگاه برن خواستار انجام مطالعات بيشتر در اين زمينه شدهاند، اما معتقدند اهداف آب و هوايي بيشتري بايد از سوي سياستگذاران و جوامع تعيين شده و تنها در نظر گرفتن محدود کردن افزايش دما براي نجات جهان کافي نيست. ميزان تغييرات زيست محيطي که قادر به مقابله و رسيدگي به آنها بوده و ميزان خطرپذيري ما يک پرسش اجتماعي و سياسي محسوب مي شود، اما روند ثابت افزايش انتشار دي اکسيد کربن به سرعت در حال محدود کردن گزينههاي ما است.