اتخاذ يک تصميم اشتباه توسط دکتر «روزاليند فرانکلين» باعث انحراف تحقيقات وي و کشف ساختار مارپيچي DNA توسط سه محقق ديگر شده است.
«موريس ويلکينز»، «فرانسيس کريک»، «جيمز واتسون» و «روزاليند فرانکلين» در کشف ساختار مولکولي اسيدهاي نوکلئيک (DNA) مشارکت داشتند.
دکتر «فرانکلين» از اشعه ايکس براي بررسي ساختار DNA استفاده کرده و دريافته بود، اين ساختار دست کم در دو شکل متفاوت DNA-A (حالت دهيدراته مولکول) و DNA-B (ساختار هيدارته) وجود دارد.
اين کشف به ويلکينز، کريک، واتسون براي شناسايي ساختار مارپيچي DNA کمک کرده و باعث اهداي جايزه نوبل پزشکي (فيزيولوژي) سال 1962 به آنها شد، اما اين جايزه به «روزاليند فرانکلين» تعلق نگرفت.
سهم دکتر «فرانکلين» در اين دستاورد تا زمان مرگ وي در سال 1958 مشخص نشد.
اکنون «جنيفر گلين» خواهر کوچک تر اين محقق با نگارش کتابي مدعي شده است که دکتر «فرانکلين» با اتخاذ يک تصميم اشتباه، تحقيقات خود را به جاي DNA-B بر روي DNA-Aمتمرکز کرده و همين مسئله روند کسب نتيجه را با کندي مواجه ساخت.
اگر وي تحقيقات خود را بر روي DNA-B که عکسبرداري از آن با اشعه ايکس سخت تر است متمرکز مي کرد، مي توانست بسيار زودتر از سه محقق ديگر اين ساختار مارپيچي را شناسايي کند.
نامه «فرانسيس کريک» به «موريس ويليکينز» در سال 1953 ميلادي که در سال 2010 کشف شد نيز نشان مي دهد، کريک نيز در اين موقعيت احتمالا تصميمي مشابه «فرانکلين» اتخاذ مي کرد.
دکتر «جيمز واتسون» هفته گذشته در جشنواره علمي چلتنهام ضمن متهم کردن دکتر «فرانکلين» در درک اهميت اين دستاورد علمي و بي نتيجه بودن تحقيقات هشت ماهه وي گفت: «فرانکلين» نبايد جايزه اي براي اشتباه خود دريافت مي کرد؛ گزارش مشاهده دو زنجيره ساختار مولکولي اسيدهاي نوکلئيک توسط وي در 17 مارس 1953 و دو هفته پس از کشف ما ثبت شد.
به گفته «واتسون»، اين مسئله يک برخورد شخصي نبود، اما دعواي واقعي بين دکتر «فرانکلين» و « ويلکينز» بوده و دشمني جدي بين اين دو محقق وجود داشت.
نتايج تحقيقات «فرانکلين» در همان شماره مجله Nature که تحقيقات کريک و واتسون به چاپ رسيد، منتشر شد؛ اما نام دکتر «روزاليند فرانکلين» هيچگاه در بين نامزدهاي دريافت جايزه نوبل پزشکي جاي نگرفت.