مکتب اصفهان جنبش نوگرایی در نگارگری ایرانی است که در نیمهی نخست سدهی نوزدهم هجریقمری همزمان با انتقال پایتخت ایران از قزوین به اصفهان پا گرفت. استادانی چون صادق بیگ و رضا عباسی این سبک و اسلوب نوین را پدید آوردند.
بازنمایی واقعگرایانهی موضوعهای روزمره، اساس کار این استادان نوآور بود. نمونهکارهای شاخص مکتب اصفهان را بیشتر در طراحیهای سیاهقلم میبینیم. میبینیم که صحنههای زندگی روزمره، درویشان و تکچهرهها را بهشیوهی خطی بر زمینهی سفید یا رنگی همراه با چند گیاه و چند ابر پیچان تصویر میکردند. سیاهقلم یا قلمسیاهی نوعی طراحی خطی با مرکب سیاه بود که سنت نقاشی مستقل از تصویرگری کتاب را در نیمهی نخست سدهی یازدهم قمری بنیانگذاری کرد.
