بعد از جنگ جهانی اول، نقاشی در مکزیک به یکی از برجستهترین جنبشهای هنری سدهی بیستم تبدیل شد. داوید آلفارو سیکه ایروس، رهبر انقلابی و بسیار تأثیرگذار این جنبش به شمار میآید. نقاشیهای دیواریاش حاکی از کمال پختگی او در کاربست صور مجسمهگونه، درک فضای معماری با بهرهگیری خلاقانه و هوشمند از روح اعصار باستانی آزتک و مایا است.
وی همواره با سختکوشی سرسختانه، دست به تجربههای نو در رنگآمیزی میزد و کارگاه تجربی سیکه ایروس را در سال 1939 در نیویورک بنیاد نهاد و نظریهی واقعگرایی پویا را پی گرفت و پردههای بسیاری نقاشی کرد با مضمونهای عمیقاً اجتماعی مانند تابلوی مادر زحمتکش. واپسین نقاشی دیواریاش را با عنوان راهپیمایی بشریت در امریکای لاتین در شهر مکزیکو آفرید.
سیکه ایروس معتقد بود بیان ابعاد بغرنج واقعیت واقعگرایی سرزنده و پویا فقط از طریق تلفیق نقاشی، مجسمهسازی و هنر معماری به دست میآید.
سیکه ایروس در سال 1896 به دنیا آمد و در سال 1974 چشم از جهان فروبست.
