نگاه همه‌جانبه به عوامل موفقیت فردیِ دانش‌آموزان به راهکارهایِ اجرایی سودمندی منجر می‌شود که عملکرد آنان را به‌شکل مؤثر ارتقا خواهد داد. اگرچه مهم‌ترین وجه پیشرفت دانش‌آموزان، دستیابی به اهداف فردی و پیشرفت در مقیاس شخصی است، استفاده از محرک‌های بیرونی، مانند رقابت‌های سالم، همکاری‌های درون‌گروهی و مدیریت ارتباطات دانش‌آموزان با همتایان باعث می‌شود از بُعد گروهی و اجتماعی نیز موفق باشند.
والدین با حمایتگری هوشمندانه و رویکرد نظارتی و با خلق موقعیت‌های جدید پیشرفت، به نیازهای متنوع دانش‌آموزان در عصر جدید پاسخ می‌دهند. نیاز به پیشرفت و بهبود از مهم‌ترین مسائلی است که باید با رویکرد نوین به آن نگریست.
ایجاد فضای رقابتی‌‌همکاری میان دانش‌آموزان و اطرافیان یکی از عوامل مهم بهبود مهارت‌هاست. در درجه‌ی اول باید به نوع مهارتی که به دنبال بهبود آن هستیم، توجه داشته باشیم. استفاده از این عامل با تمام مزایای آن، برای بهبود تمام مهارت‌ها کاربردی نیست؛ اما پس از شناسایی مهارت‌های خاص و هدف‌گذاری برای ارتقای آن‌ها، ایجاد نوعی فضای رقابتی مبتنی بر همکاری میان دانش‌آموزان باعث می‌شود موقعیت‌های جدیدی برای رشد مهارتی آن‌ها ایجاد شود. در اینجا باید به تمام محیط‌های اجتماعی توجه داشت: از ارتباط میان اعضای خانواده گرفته تا دوستان نزدیک‌تر در محل زندگی و مدرسه یا همه‌ی هم‌کلاسی‌ها در یک کلاس درسی. برای هریک از این محیط‌ها قابلیت ایجاد فضای رقابتی‌‌همکاری برای پرورش مهارت‌ها وجود دارد. برنامه‌ریزی برای اجرای بهتر فعالیت‌های روزانه‌ی داخل منزل، تقویت مهارت‌های جسمانی و ورزشی در قالب بازی‌ها و فعالیت‌های ورزشی در محل زندگی و تقویت مهارت‌های درسی با رقابت‌های درون‌کلاسی که در این بخش به همکاری مربیان تحصیلی هم نیاز است، از راهکاری‌هایی هستند که با دستیابی به این فضا، به بهبود مهارت‌های دانش‌آموزان منجر می‌شوند.
مهم‌ترین نکته‌ای که بعد از فراهم‌سازی شرایط محیطی و رفتاری برای دانش‌آموزان باید به آن توجه داشت، توجه به فرصت مداوم برای پیشرفت است. درواقع وجود انگیزه‌ی مداوم برای پیشرفت که از دید آنان، نوعی بازخورد دریافتی از رفتار اطرافیان است، باعث می‌شود تا در اجرای برنامه‌ریزی‌ها موفق‌تر باشند. همه‌ی دانش‌آموزان، در هر سطح مهارتی، باید خود را در حال رسیدن به موفقیت و در مسیر پیشرفت مداوم به‌سمت اهداف ببینند تا احتمال روبه‌روشدن با مشکل کم‌انگیزگی به حداقل برسد. درنظرداشتن تفاوت‌های فردی دانش‌آموزان با یکدیگر، دوری از مقایسه‌های نادرست، انتقال پیام‌های کلامی رضایت‌بخش از اجرای فعالیت‌ها و تشویق و ترغیب آنان به تکرار موفقیت‌ها، به خلق مداوم انگیزه‌ی پیشرفت می‌انجامد.