تمدنهای باستانیای که در آسیای غربی زندگی میکردند، از سبک خاصی از معماری برای ساختن مکانهای مذهبی استفاده میکردند. آنها با آجر برجهای پلهپلهای هرمیشکلی میساختند که اسمش زیگورات بود. زیگورات به معنای بالارفتن به سوی آسمان است. از آنجایی که این زیگوراتها مکانهای مقدسی بودند، برای ساختشان از بهترین مصالح خشت یا آجر گلی استفاده میشد. حتماً برایتان جالب است که بدانید یکی از بزرگترین و سالمترین زیگوراتهای بهجایمانده در جهان، در کشور ماست: زیگورات چغازنبیل در شهر شوش استان خوزستان.
بنای چغازنبیل ظاهری مربعیشکل دارد و حصارهای دایرهای، دور آن را احاطه کردهاند. چغازنبیل در ابتدا پنج طبقه بود؛ اما امروز فقط دو طبقه و نیم آن به جای مانده است. چهارگوشهی این مکان مذهبی بهسمت چهار جهت اصلی قرار دارد و بهخوبی نشان میدهد که در آن زمان، جهتهای اصلی کاملاً شناختهشده بودهاند. بنا از آجر ساخته شده است و بر روی آجرهای آن، نوشتههای زیادی به خط ایلامی دیده میشود كه بر روی آنها مطالبی تقریباً یكسان نوشته شده است. درون محوطه یك ساعت خورشیدی بزرگ نیز ساخته شده بود.
* در کتاب مطالعات اجتماعی چهارم دبستان، صفحهی 39، توضیحاتی دربارهی تمدن ایلام و پرستشگاههای آنان و معبد چغازنبیل در شوش بیان شده است.
